Nadat zussie heaven en ik, de eerste keer dat we deze Nationale Rodekruis Bloesemtocht liepen, compleet natgeregend waren de hele dag, besloten we meteen dat we die tocht altijd alleen nog maar met mooi weer wilden lopen.. dat maakt het zóveel mooier hè. Nu hadden we tijdens de latere edities niet altijd zulke mooie bloesembomen te zien hoor.. soms was het voorjaar te koud en te lang.. dan bloeide er nog niks! Dit jaar echter was het super.. én heerlijk weer tijdens de tocht én superveel bloesems, precies op het hoogtepunt zo te zien hè. Ik kon het niet laten een selfie te maken midden ertussen hehe.
De routes in oostelijke richting voeren je zo’n beetje in en rond het plaatsje Tricht.. lekker landelijk, door de fruitboomgaarden en zo af en toe schamp je het plaatsje zelf ook.
Dat is in de tijd van de tocht al versierd voor Koningsdag (dat is op 27 april, de verjaardag van onze koning Willem-Alexander hè).. de mensen maken daar werk van hier hehe.
Ik vind het sowieso niet erg om door mooie kleine stadjes te lopen hoor.. er is meestal genoeg te zien aan de huizen zelf of in de tuintjes. En je ziet soms mooie waterpartijen en grappige straatnaambordjes. Om deze ‘Zandkuil’ moest ik echt hardop lachen.. zagen wij tijdens ons zussenweekend in Keulen niet ‘Sandkaule’ of zoiets dáár ook? ik schreef in m’n verslag toen dat wij die in Rotterdam ook hebben.. zandkuilen haha nou, in Tricht dus óók!
En toen was daar ineens de tweede rust, bij dorpshuis Tricht. We hadden er wel behoefte aan.. moesten nodig naar de wc en we hadden wel zin in iets te eten hoor.. het werd een hotdog. In een witte tent speelde een harmonie net de laatste deuntjes van hun optreden.. altijd gezellig, die muziek bij de rusten. Helaas hielden ze al snel zelf ook pauze hahaha!
Na deze laatste rust, op 8km was dat, we moesten er nog maar 3, liepen we bijna rechtstreeks door een laatste stukje Tricht.. na de spoorwegovergang, die nog even dicht was, en een allerlaatste stukje woonwijk..
.. ging het de dijk op richting de boomgaard die we helemaal in het begin van onze tocht al doorgelopen waren.. we keken vanaf de dijk dan ook in de verte op de veilinghallen in Geldermalsen. Dichterbij nog mooie dijkwoningen en op één van de hekken zag ik deze naam.. ik zag laatst een foto op het LOGBANKJE van Hans, die ook zo’n naam in gebogen ijzer op een hek zag staan, maar dan in Amersfoort.
Net voor we de boomgaard in gingen zag ik in de verte het kerkje van Deil.. daar komen de westelijke routelopers langs en door op het einde van hun tocht..
.. wij gingen naar links de boomgaard weer in.. en nu vielen de bijenkasten die daar stonden me pas op..
Omdat er nog steeds mensen startten (dat kan tot in de middag) en dus ook door die boomgaard wandelen, is de route voor ons, de al-terug-lopers, anders.. meer langs het water, maar we gingen wel weer over die eerste brug daar, terug naar de dijk richting de veilinghallen in Geldermalsen.
Algauw kwam dan die veiling (en dus de finish) in zicht.. ook daar gezellige muziek, van een shantykoor dit keer, opgesteld in een vrachtwagen hehe. Het werd tijd dat we ons gingen afmelden en ons speldje in ontvangst gingen nemen, voor mij een 9-tje, voor zussie heaven een 8-je en voor zussie ardnas een 7-tje.. zoveel keer hebben wij allemaal meegelopen hè.
Hierna was het dus nog een stukje lopen terug naar de auto, die op één van de grasweides, die hiervoor (tegen betaling!) beschikbaar gesteld worden, geparkeerd stond. En we hadden die ochtend pech gehad hoor.. het was het achterste veld aan deze kant van de doorgaande weg, die net nog vol gezet moest worden, vóórdat er velden aan de andere kant van die weg gebruikt gingen worden.. dat was een stúk dichterbij geweest! Maar aaach.. dat stukje kon er voor een paar wandelaars als wij zijn ook nog wel bij. En het was nog steeds mooi ook hè!
Zalige wandeling hoor.. en zó mooi die bloesem dit keer! Voor die in de Belgische fruitstreek Haspengouw waren vriendlief en ik te laat, toen we op vrijdag 11 mei dan toch nog in Sint-Truiden bij onze vriendin de hondenfokster op bezoek gingen, na afloop van onze meivakantie. Geen bloesempje meer aan de bomen! Het verslag van deze vakantie staat voor de komende tijd op het blogprogramma hè! Maar nu ben ik weer weg, wéér een wandeltochtje lopen met de zussies.. de Pinkster(stads)wandeling in Breda.. altijd goed! Ik weet niet of we dan ook een plaatsnamenbord tegen gaan komen voor onze traditionele grelfie.. in Geldermalsen lukte dat wel, net voor de finish stond een bord hahahaha!
Tja, ik loop een klein beetje achter met alles te laten zien wat ik de afgelopen weken deed.. vooral door de ellende met de oude blog. Is nog steeds niet goed, maar ik ben inmiddels al wél erg blij met dit nieuwe blog.. iedereen vindt de foto’s mooi uitkomen en ik vind dat zelf ook erg makkelijk werken, met die collagetjes en zo. Heb bovendien besloten m’n header aan de seizoenen steeds aan te passen met een nieuwe eigen foto.. dus na de bloembollenvelden prijken er ondertussen vroeg-zomerse veldbloemen hè. Dat kan als je achter loopt met je verslagen soms weleens clashen denk ik.. ik ga nu bijvoorbeeld even terug naar eind april, toen ik de Nationale Rode Kruis Bloesemtocht liep, samen met m’n twee jongste zussies. Tóén stonden de fruitbomen net prachtig in bloei.. maar nu staan dus de boterbloemen tussen de fruitbomen waar de peertjes en appeltjes al vorm beginnen te krijgen hehe. Geeft niet, ik heb er mooie foto’s gemaakt en daar ga ik er toch echt hier nog van laten zien.
Mjammm! Nu konden we er zéker tegen voor de volgende 5 km van onze route (op 8km zou de tweede en laatste rust zijn). We hadden ook dit jaar weer voor de 11km-route in oostelijke richting gekozen. Die richting op is minder populair dan de westelijke, dus we liepen na onze pauze, waar de routes splitsten, meteen al een heel stuk rustiger. De oostelijke routes zijn wél ook toegankelijk voor nordic walkers, dus je kúnt last hebben van die wandelstokken, maar wij hebben alleen in het begin wat dames met van die dingen zien slepen (letterlijk.. echt góéd gebruikt werden ze niet!).. daarna niet meer. Geen last van gehad dus. Ik kiekte nog deze heel toepasselijke windvaan met kersjes. We wandelden in feite hier om een flink terrein van sportvelden heen, maar het was er best mooi.. het hoeft ook niet allemáál fruitbloesem te zijn hè hehe..
En nóg een leuke windvaan.. een schaapje! Niet gek dat er in de wei naast het huis met zo’n windvaan ook echt schaapjes staan hè.. mét lammetjes dan nog! 
En omdat wij in Dordrecht geboren zijn, zijn wij ook schapenkoppen hè.. dus de traditionele foto bij het plaatsnamenbord, (dat van Tricht was dat, één van de weinige plaatsjes waar we door kwamen) mocht hier ook wel bij gepost worden hehe.
Tja.. we hadden natuurlijk gewoon wat vroeger naar huis kunnen rijden, na dat prachtige weekend in de Eifel half april.. maar daar hadden we nog geen zin in hehe. En dus reden we, toen het ziekenbezoek aan Jaxons fokster niet doorging, maar via wat kronkelige weggetjes door de Ardennen naar het ons zo bekende Sy. We ergeren ons aan die campingeigenaar nu daar.. die de 
hele boel volzet met dure huurtenten en de kosten daarvan blijkbaar op de schouders van eenvoudige tentkampeerdertjes wil leggen.. een overnachting was immers ineens zo’n kwart duurder geworden! Maar we gingen er nu toch niet slapen.. we zouden er alleen even een mooie wandeling maken en er wat eten.
Maar algauw kwamen we bij het haaks naar boven gaande pad en helemaal boven uitgekomen zagen we daar een nieuw hondenbord staan.. blijkbaar hebben de omwonenden hier last van honden die niet op de juiste manier uitgelaten worden. Hierboven sta je dan ook meteen in de bebouwde kom.. één van de buitenwijken van het kleine dorp. En daar begon onze wandeling terug.. naar beneden dus. Maar dat ging wel tussen allerlei mooie bloemetjes door.. een hele haag van meidoorn onder andere.. en de sleutelbloemetjes bloeiden ook. Een paar paardjes lagen languit op het gras..
Toen we het dorp helemaal doorgewandeld waren, liepen we langs het kerkje nog verder, in de richting van de oude klimrotsen, die sinds kort weer heropend zijn. Op de berghelling ervóór zagen we de schapenkudde grazen.
De laatste dag van ons weekendje in de echt wel prachtige Eifel was aangebroken en we begonnen onze boel weer in te pakken.. dat was niet veel hoor, dus het appartementje was algauw weer opgeruimd. Maar vóór we vertrokken zette ik dat grappige wc-papier dat in de badkamer bij het toilet hing nog even op de foto.. ‘Home is where mein kleiner grüner kaktus steht’ stond erop haha.. het woord ‘kaktus’ bij een wc is sowieso al grappig. Nog leuker was het dat beneden in de eetzaal er inderdaad van die schattige kleine cactusjes stonden!
Maar toen we eerder die week belden of het uitkwam, die zondagmiddag, hoorden we pas dat de vrouw de donderdag ervóór aan haar schouder geopereerd moest worden. Oei.. dan dus maar liever geen bezoek? Jawél, ze was nu toch thuis, zo zei ze.. we moesten maar op ziekenbezoek komen hehe.
Je kijkt in Monschau óveral je ogen uit.. het is niet voor niks zo’n toeristentrekker hè.
Langs een huis met dit draakje als deurklopper.. ik vond het weer eens wat anders dan een handje hehe!
Ik ga, nu het eind van de was en de plas van onze meivakantie in de Vogezen in zicht komt, toch nog even niet over die vakantie posten hoor.. er lag nog een restje foto’s van ons weekendje in de Eifel te wachten hè.. toen we zulke schitterende plaatsjes bezocht hebben. Ik maakte dat weekend maar zo’n 100 foto’s minder dan in die 10 dagen meivakantie, dat wil wat zeggen..!
We gingen weer eens op weg terug naar ons hotel in Bad Münstereifel.. waarbij we vanaf de kronkelige weg naar boven nog een mooi uitzicht kregen op de stad.. jammer genoeg konden we daar niet parkeren hehe.. dus kiekte ik maar een ander stadje in de diepte toen we eindelijk wél mochten stil gaan staan..
We kwamen hierna nog door een stad die ‘Daun’ heette.. op zich niet zo’n grappige naam, ware het niet, dat er door de middenstand hevig gebruik gemaakt was van de uitspraak, die wel heel veel op ‘down’ lijkt hè.. zo zagen we onder andere (in het voorbij rijden, dus ik heb er geen foto van) een café dat ‘Daun Town’ heette hahaha! We liepen er nog een klein rondje, maar het was niet echt heel gezellig.. er waren echter wel een paar (!) flinke ‘eiscafé’s’.. en dáár was het dus echt wel weer voor die dag, voor een lekker ijsje, dus dat kwam goed uit hehe..
Toen we hierna weer verder reden, bedachten we dat we vergeten waren Jaxon wat te drinken te geven (*bloosss* zelf lekker ijs eten en die arme hond vergeten? dat kan natuurlijk niet!).. dus stopten we meteen op het eerste het beste parkeerplaatsje aan de kant van de weg. Maar daar stond dus dit bord en wat bleek.. er begon hier een wandelingetje naar een waterval! Dat was natuurlijk nog veel leuker dan gewoon water uit een bakje voor dat beest.. en we gingen op weg.. langs een kleine kapel en een restaurant ging het..
