Op wandel met Jaxon in het Overkamppark in Dordrecht.. op 1 april, toen ik eerst even een bloemetje op de begraafplaats gebracht had.. 1 april was mijn moeders geboortedag en ik kon het, ondanks de omstandigheden, niet laten daar even bij stil te staan. Van de gelegenheid gebruik makend, liet ik Jax toen ook meteen daar maar in Dordt uit dus.. vond het leuk weer eens een andere omgeving te zien. We waren het voorste gedeelte van het park al door gekronkeld.. en op het paadje met de enorme populieren ernaast uitgekomen. Deze bomen stonden ooit vast langs een weggetje richting (het ooit zelfstandige dorpje) Dubbeldam, waar die singel dan ook langs liep. Maar nu staan ze een beetje plompverloren midden in het park hehe. Aan het einde komt dit pad uit bij het fietspad dat evenwijdig loopt aan de Ringweg
(oude Dordtenaren, zoals ik, noemen dit de rondweg, want zó werd ie eerst genoemd).. een autoweg over het gehele eiland van rijksweg A15 naar rijksweg A16 (en vice versa). En waaróm ie eerst ‘rond’ en daarna ‘ring’ genoemd werd is me een raadsel, want rond loopt ie helemaal niet hehe. Waarschijnlijk omdat ie buitenom de stad loopt en je die dus niet door hoeft te rijden van de ene naar de andere rijksweg.
Meestal was het hier uitkijken met wandelen, want: druk met fietsers en brommers, maar dit keer natuurlijk niet.. er is nog maar heel weinig verkeer.. klein voordeeltje van deze ramp! En algauw is er voor voetgangers toch ook weer een apart paadje voorzien. In de berm tussen fiets- en voetpad zag ik een eenzame, half vergane, narcis.. en ook dit keer weer zag ik thuis pas, op het grote scherm van m’n pc, dat er zo’n groen spinnetje in zat..! Zijn dat speciale narcis-spinnetjes of zo? hehe..
Eerst nog vlak naar het fietspad lopend, zag ik de bocht in ons pad, die ons er even wat verder vanaf zou leiden, al van verre aankomen.. naast het pad wat hulststruiken die nog besjes hadden.. een teken dat het een zachte winter geweest is denk ik, anders hadden de vogels die al láng opgevreten..
Die bocht gaat over een watertje en daaraan staan daar op dat stukje ook weer een paar flinke kastanjebomen..
Erachter kijk je tegen een hegje aan, die het terrein van het kasteeltje afbakent. Erachter stond een donkerbruin paard te grazen, maar de heg was te hoog, ik kreeg er slechts z’n rug op. Aan de andere kant van het pad probeerde ik nog maar weer eens het speenkruid op de foto te krijgen, zo’n schattig en vooral ook vrolijk bloemetje..
Jaxon wandelde lekker voort.. hij had het naar zijn zin.. dat merk je aan het feit dat ie vóórop loopt.. als ie het allemaal wat minder interessant vind, sjokt ie half achter me hehe. Nu ik momenteel even tob met rugklachten is dat des te vervelender, want dan loop ik dus met een halve kronkel in m’n wervelkolom. Dus trek ik ‘m dan om de zoveel tijd eventjes naar voren in de hoop dat ie voorop blíjft lopen.. soms lukt dat, soms niet. Dáár was het niet nodig.. het ging vanzelf goed.. al die nieuwe luchtjes die geëxploreerd moesten worden lonkten genoeg! Maar de reiger, die zich een beetje verstopt had achter het riet, merkte ie niet op.. ik wél..
Aan het einde van het pad kruist ie met een fietspad er dwars op.. hier komt ook de oprijlaan van de achteringang van het kasteeltje uit.. wij sloegen er voorlangs rechtsaf..
De verkeersveiligheid toch een beetje in het oog houdend, ging ik links van dit stoeploze pad wandelen.. en daar links had ik een prachtig uitzicht op een vijver van weer een ander park, het Dubbelmondepark.. er zwom een fuut rond hehe..
Dichterbij ontdekte ik in de sloot een verdronken fiets ;-)..
Het deed me denken aan een postje van Joke, die zo’n tafereeltje in één van de havens in de bínnenstad van Dordrecht aantrof en het op de foto zette.. het was een hernieuwde kennismaking voor mij met dat prachtige blog van haar.. want ja, álles wat met Dordrecht te maken heeft, krijgt altijd mijn aandacht!
En toen kwam het kasteeltje Dordwijk in zicht.. en deed net iemand het licht uit..! Oftewel, er dreef een wolk voor de zon. Toen ik bij het smeedijzeren toegangshek, mét naam, aangekomen was, was het licht gelukkig weer aan gegaan hehe..
Aan de andere kant bleef ik maar op het Dubbelmondepark uitkijken..
.. en daar in de verte zag ik, waar dit park bekend om is.. er grazen Schotse hooglanders! Reden voor mij om er nu, met Jaxon, niet te gaan wandelen hoor.. hij zou maar in paniek raken! Dat deed ie nú bijna al, toen ie ze ineens van wat dichterbij aan de overkant van het water zag staan grazen. Ook deze kolossen hielden zich een beetje verstopt achter de bomen, maar dat prachtige roestbruine haar stak toch mooi af tegen het groen..
Jaxon en ik sloegen hierna al snel weer een paadje naar rechts in.. een beetje weer terug richting het parkeerpleintje waar ik de auto had achtergelaten hè. Maar op dat laatste stuk maakte ik ook nog wel een paar mooie foto’s hoor, dus er komt nog een laatste postje over deze Dordtse wandeling!
