Langs de Rijn, Rijn, Rijn..

Woensdag de 24e april gingen we na het ontbijt de auto in om eens een ritje langs de Rijn te maken.. als ik ‘Rijn’ hoor, begin ik altijd automatisch dat liedje van ‘langs de Rijn, Rijn, Rijn’ te zingen hahahahaa! Maar we zaten hier dus wel in het gebied van de Rijn, dus eventjes die rivier gaan bekijken leek ons wel leuk. Ons startpunt echter was in een ander plaatsje.. Bad Honnef namelijk. Vroeger heette dit gewoon Honnef.. maar toen er in 1897 een natuurlijke minerale bron gevonden werd, werd het meteen een kuuroord ( zoals er hier velen zijn) en werd de plaatsnaam uitgebreid met het woordje Bad ( zoals er ook heel veel zijn hier!). Ik had nog nooit van het plaatsje gehoord.. maar heb er dus het één en ander over op internet gevonden later.. ook dat de bekende Duitse staatsman Konrad Adenauer (1876-1967, eerste bondskanselier van West-Duitsland) hier woonde en gestorven is.. zijn woonhuis is nu een museum, geheel gewijd aan de man zelf. Vriendlief had echter weleens gelezen dat het plaatsje echt de moeite waard om te bezoeken was, dus we reden er  maar eens heen. En zodra we het plaatsnamenbord voorbij gereden waren, zagen we ook al de prachtigste panden langs de weg staan.. dat beloofde. We zochten een parkeerplaatsje en vonden die in een wat achteraf-buurtje.. vlakbij een kerkje. Toen we daarna richting wat wij dachten dat het centrum was wandelden, zagen we ook al panden met prachtige details erop en eraan..

Maar een echt centrum leek dit toch niet te zijn.. in ieder geval geen gezéllig centrum. We hielden het algauw voor gezien daar.. ik liet alleen Jaxon nog even poseren bij een leuk beeldje, van ‘heimatdichter Franzjosef Schneider’.. beter bekend onder de naam Et Freudeblomche, geboren in 1888 en gestorven in 1972 (dat stond allemaal op de voet van het beeldje).

We dachten dat vriendlief zich misschien vergist had van plaatsnaam.. en wandelden ietwat teleurgesteld weer terug in de richting van de auto, waarbij ik boven de straat uit weer de ruïne op de Drachenfels en het moderne bezoekerscentrum daarbij op zag doemen.. alsof het ons uitlachte dat we er niet gekomen waren hè hahahaa.

Terug bij de kerk (die trouwens van de ‘Evangelische Kirchengemeinde’ was) keek ik naar rechts de straat in en zag daar een prachtige tweeling-villa.. de linker heette Gertrude en de rechter Elisabeth..

Aan het einde van die zijstraat leek het drukker te zijn.. en we besloten eventjes nog die kant op te lopen. En goooh! dáár bleek het centrum dus pas te zijn.. we waren eerst er net buiten uitgekomen! Nou.. dan wandelden we natuurlijk nog wel even een wat groter rondje hier.. prachtige panden inderdaad..

.. en een vogelfontein.. al die vogels hadden bewegende delen..

Het bleek sowieso nogal een vogelstadje haha want deze zag ik bij een winkel..

We kuierden wat door de rustige winkelstraatjes..

.. en kwamen, behalve de prachtigste vakwerkhuizen, nóg een fontein tegen, dit keer met boerderijdieren erop in steen..

Enfin, heel wat te zien dus daar in Bad Honnef.. en erg diervriendelijk dus hehe..

Nog een kerk, de St. Johann Baptist.. met een beeldengroep aan de zijkant ervan..

.. én een wat prozaïscher beeldje ervóór hehe..

En toen kwamen we weer terug op de hoofdstraat en genoot ik nu van het uitzicht op de werkelijk prachtig gedecoreerde gevels aan de andere kant van de straat..

Net voor we weer de zijstraat insloegen waar de auto geparkeerd stond, zag ik in een zijstraat de andere kant op iets opmerkelijks op een balkon van een wat moderner flatgebouw.. daar stond een paard! is eens wat anders dan in de gang hè, op het balkon hahahaaa! Enfin.. we waren snel terug bij de auto en reden het stadje weer uit.. nu zou de weg ons toch snel naar de oever van de rivier de Rijn gaan leiden. Onderweg zagen we boven de bomen uit nog af en toe de torentjes van een kasteeltje steken.. altijd grappig om te zien, maar ietwat lastig te fotograferen, al rijdend. Ik probeer het altijd wel natuurlijk hehe. Door het zijraam ging het nog iets beter dan door de voorruit, want die was nog steeds bedekt met insectenlijkjes.. tja, zulke mooie warme dagen.. dan vliegt er heel wat rond hè!

Maar dáár was ie dan toch.. de Rijn..

Ineens zagen we in de verte een paar zwarte torens aan weerszijden van het water.. en met vlaggen erbij.. dat moest iets bijzonders zijn.. en vriendlief wist zelfs wát..!

De ‘Brücke von Remagen’.. vroeger de ‘Ludendorffbrücke’ genoemd. Een spoorbrug die tijdens de Eerste Wereldoorlog werd aangelegd om gemakkelijker soldaten en voorraden over de Rijn naar het westelijk front te kunnen vervoeren. De architect was Karl Wiener uit Mannheim. De brug werd heel bekend, omdat ie in de Tweede Wereldoorlog vrij onbeschadigd in handen viel van de geallieerden, die er toen goed gebruik van hebben gemaakt. President Eisenhauer heeft zelfs gezegd dat die brug zijn gewicht in goud waard was. Natuurlijk probeerden de Duitsers op alle mogelijke manieren de brug alsnog te saboteren, zonder succes. Echter op 17 maart 1945 is ie plotsklaps toch  ingestort.. een 30-tal Amerikaanse soldaten de dood in meesleurend.
Tegenwoordig is er een Vredesmuseum in gevestigd.

Er was gelukkig even een kleine parkeerhaven langs de weg geweest, waar vriendlief op gestopt was, zodat ik die brugpijlers goed op de foto kon zetten, maar we zetten onze rit langs de Rijn algauw weer verder..

Af en toe week die weg wel wat van de rivieroever af.. en dan werd duidelijk dat er hier in deze streek ook heel veel wijn geproduceerd wordt.. wijngaardjes genoeg te zien namelijk..

Mooi kapelletje aan de kant van de weg..

En zo reden we genoeglijk een eindje verder.. genietend van alles wat we zagen onderweg. Totdat het tijd werd weer eens wat meer landinwaarts te gaan. En zodra we dat deden, kwamen we in een bocht van de weg een ruïne tegen.. bij het plaatsje Altwied was dat. Het grote parkeerterrein daar nodigde wel uit tot even de auto uitkomen en de boel gaan bekijken..

Maar het was maar heel klein en het bezienswaardigste was dus die ruïne.. en die kon je dus vanaf de weg al zien hehe. Verder maar weer.. maar dat zal voor een volgend postje zijn.