Altijd goed..

Tja.. we hadden natuurlijk gewoon wat vroeger naar huis kunnen rijden, na dat prachtige weekend in de Eifel half april.. maar daar hadden we nog geen zin in hehe. En dus reden we, toen het ziekenbezoek aan Jaxons fokster niet doorging, maar via wat kronkelige weggetjes door de Ardennen naar het ons zo bekende Sy. We ergeren ons aan die campingeigenaar nu daar.. die de hele boel volzet met dure huurtenten en de kosten daarvan blijkbaar op de schouders van eenvoudige tentkampeerdertjes wil leggen.. een overnachting was immers ineens zo’n kwart duurder geworden! Maar we gingen er nu toch niet slapen.. we zouden er alleen even een mooie wandeling maken en er wat eten.

En dus, na een mooie autorit, dwars door Stavelot heen en waarbij ik onderweg ook nog schaapjes in de wei zag en het bekende kapelletje..

.. reden we het kleine dorpje aan de Ourthe binnen. Jax zag een wandelingetje daar wel zitten hoor.. zodra ie de auto uit mocht was ie vertrokken, richting de klimrotsen..

’t Is altijd lekker wandelen langs de Ourthe..

.. maar we sloegen algauw het bos in, om via het ravijn achter de rots de Vièrge langzaam maar zeker omhoog te wandelen..

 

Er was een enorme boom afgeknakt en er pal naast was er eentje compleet omgewaaid.. blijkbaar had er een storm gewoed?

Jaxon ging waar ie maar kon het kleine beekje in dat in het midden van het ravijn stroomt..

Maar algauw kwamen we bij het haaks naar boven gaande pad en helemaal boven uitgekomen zagen we daar een nieuw hondenbord staan.. blijkbaar hebben de omwonenden hier last van honden die niet op de juiste manier uitgelaten worden. Hierboven sta je dan ook meteen in de bebouwde kom.. één van de buitenwijken van het kleine dorp. En daar begon onze wandeling terug.. naar beneden dus. Maar dat ging wel tussen allerlei mooie bloemetjes door.. een hele haag van meidoorn onder andere.. en de sleutelbloemetjes bloeiden ook. Een paar paardjes lagen languit op het gras..

 

Toen we het dorp helemaal doorgewandeld waren, liepen we langs het kerkje nog verder, in de richting van de oude klimrotsen, die sinds kort weer heropend zijn. Op de berghelling ervóór zagen we de schapenkudde grazen.

Vriendlief wandelde met Jaxon helemaal door, want hij was erg nieuwsgierig hoe de klimrotsen erbij zouden liggen.. maar dat paadje vond ik niet erg geschikt voor mijn nu net herstelde knie, dus ik wachtte vooraan maar even op hem en nam wat fotootjes van het water..

Natuurlijk keken we op de terugweg nog een keer naar de schaapjes.. maar ook naar de tuinen van de huizen aan de andere kant van het pad, want daar bloeide allerlei moois in..

En toen liepen we het dorp weer in.. op het parkeerterrein staan daar heel vaak mooie classic cars.. een lekker stukje cruisen in zo’n karretje eindigt in die streek vaak in Sy blijkbaar hehe. Dit keer zagen we een witte Ford Taunus en deze rode Ford Cortina.. heel toevallig het allereerste model auto die vriendliefs vader ooit bezat!

We gingen bij hotel/restaurant Le Bonheur de Sy lekker even op het terras zitten.. voor een drankje en meteen ook maar voor wat te eten.. dan waren we thuis lekker snel klaar hehe. We kozen allebei voor de flinke hamburger en die smaakte goed hoor!

Een mooi, gezellig en smakelijk einde van een zalig weekendje uit was het. En voor wie er aan twijfelt.. neeee, natuurlijk vergaten we in Sy niet om onze brave Axel even gedag te gaan zeggen hè.. hij had op z’n rotshelling dus die schaapjes vlakbij in z’n buurt.. en ik kiekte het precieze punt, van beneden af.. met de laatste narcissen van het seizoen ervoor. Een nóg beter einde van het weekend hehe!

En dan nu binnenkort het verslag van de vakantie in de Vogezen? euhmm nee! er zat nog een mooie wandeling tussen.. daar laat ik hier eerst nog wat van zien hoor!