Nog zoiets! :-)

Zaterdag de 9e juni was een drukke voor mij.. had ‘smiddags een dubbele verjaardag en daar moesten we op tijd weggaan, omdat m’n schoonouders ons uitgenodigd hadden ergens te gaan eten die avond.. gezellig! ’s Morgens wilde ik dan nog wel even naar de kapper.. gelukkig kon ik daar om 8 uur al terecht. Want ik had ondertussen in het wandelprogramma gezien dat er een jubileumtocht georganiseerd werd die dag.. de Rotterdamse WandelVereniging (RWV dus) bestond 90 jaar en hadden daar een speciale tocht voor uitgezet, in ‘één van de groenste stukjes van de stad’. En neeee, dat was níét in ónze woonwijk hehe.. hoewel dát misschien wel het stadgroenste stukje is..! Nee, het was niet ver rijden voor mij, maar het was wel in het noorden van Rotterdam. De startlocatie was in de wijk Ommoord.. en de routes zouden door het Bergse Bos gaan (bestaande uit het Lage Bergse Bos, waar we het grootste gedeelte van kregen, en het Hoge Bergse Bos, dat hebben we alleen maar in de verte gezien).. inderdaad een mooi groen stukje, maar wel nét buiten de Rotterdamse stadsgrenzen om precies te zijn! hehe! Enfin.. ik vertrok vroeg thuis, maar verwachtte geen probleem met het vinden van een parkeerplekje, want die waren er volgens het plattegrondje die ik op de routeplanner zag genoeg tussen de vele hoogbouw in deze wijk. Nou! dat viel nog vies tegen! er waren daar namelijk ook heel wat winkels tussen.. en de klanten daarvan kwamen duidelijk ook met de auto! Een allerlaatste plekje kon ik vinden.. en dat was puur geluk! Maar goed.. ik stond en ging eens op weg naar de start die ook nu weer in een sportkantine was. Na inschrijving en gebruikmaking van het toilet ( je kon je door de levensgrote symbolen op de deuren niet vergissen welke je moest hebben hehe) meteen maar op pad.. en natuurlijk ging het dan eerst eventjes tussen die enorme woonflats door, maar er was ook nog genoeg fleurigs te zien in de tuinen her en der hoor!

Uiteindelijk kwam ik op de doorgaande weg, de wijk in en uit, terecht.. hier begon het al wat groener te worden hoor! Maar de tekenen van civilisatie zijn natuurlijk nooit ver weg.. in feite liep ik hier nog gewoon in de stad Rotterdam natuurlijk!

Op een gegeven moment ging het een woonwijk in, Terbregge geheten.. ik zag meteen al leuke windvanen.. wel hele tegengestelde deze twee.. modern en oud hehe..

Er klonk ineens een hoop kabaal in de lucht en ik richtte en schoot meteen.. een fotootje dan hè hahahaa ‘k was niet op ganzenjacht!

Vlak voor het een brug over ging zag ik rechts daarvan een oorlogsmonumentje.. het was ter herinnering aan drie mannen die in het verzet waren in de Tweede Wereldoorlog en opgepakt werden door de Duitsers.. eentje werd neergeschoten.. de anderen afgevoerd naar een concentratiekamp, waar maar één van hen overleefde. De tekst op het monument is: ‘En wij volgen de weg van hun volharding’.

Erachter op het water van de rivier de Rotte werd stevig geroeid..

Nu kwam ik eindelijk, aan de andere kant van de Rotte, uit bij het Lage Bergse Bos.. en het zag er meteen ook erg bosserig uit hehe..

Moet zeggen dat ik niet echt op m’n gemakje liep.. had ik die week daarvoor in Rijswijk, waar ik toch wel door soortgelijk gebied gewandeld was, me nergens zorgen gemaakt, ik werd me er nu toch wel érg van bewust dat ik daar in m’n dooie eentje door een donker bos vlakbij een grote stad liep te wandelen..! ‘k Was echt blij dat er op een gegeven moment nog een groepje wandelaars (zo te zien een vader met twee al wat grotere kinderen) een stukje achter mij wandelden.. voelde ik me niet meer zo kwetsbaar alleen! Het werd ook weer even wat opener, het bos.. en ik zag dat we in het gebied van de Rottemeren waren aangekomen..

Toen het daarna toch weer even wat donkerder bos inging, bleken de foto’s die ik daar maakte toch niet zo scherp te zijn geworden.. ik liep denk ik nog ietwat té gehaast door hahahaa! Het duurde echter niet lang of we kwamen bij die Rottemeren uit.. een flinke plas strekte zich voor mij, en voor de diverse hengelaars die zich hier met hun tentjes verschanst hadden, uit. Met die grote picknickweide erbij zou het hier op mooie zonnige zondagen weleens heel druk kunnen zijn, zo stelde ik me voor.

Maar die dag niet hoor.. ik wandelde (gelukkig nog steeds met mijn achtervolgers hehe) in alle rust verder.. en na een bruggetje te hebben overgestoken..

.. kwam ik bij een enorm golfterrein uit.. dat moest ik gaan doorkruisen! Het pad naar de ingang was meteen al behoorlijk omhoog.. oefjes!

En daarna moest ik nog verder omhoog.. langs het clubgebouw, dat hoog op een heuvel stond..! wat nou.. Láge Bergse Bos..! poeh poeh! Ik haalde een wandelaarster op leeftijd in die duidelijk met haar kleindochtertje op stap was.. en zei tijdens het passeren dat ik hoopte dat we nu op het hoogste punt waren! ‘Nou’, zei ze, ‘ik ook hoor.. anders pak ik de lift!’ hahahahaa!

Het afdalen ging middels een soort van trap en, toen het niet zo steil meer was, ook weer een pad.. en voorbij een aantal mannen die echt aan golfen waren ( dat waren er niet zoveel) ging het het golfterrein weer af.. en zag ik nog net een enorme haas wegrennen.. jammer, te snel voor de foto!

Langs nog weer een mooie vijver..

.. kwam de eerste rust in zicht. Ik had op het routepapier al gezien dat er twee waren.. wauw, wat een luxe! Deze eerste (deze dus) was al op drie kilometer van de 10.. de tweede op 7,5. Maar ik had nog geen koffie op die ochtend en besloot daar even tijd voor te nemen. De rust was bij Trefpunt Rotta, een soort van bezoekerscentrum. Bij de koffie (gelukkig in een kopje.. heb een beetje een hekel aan die plastic bekertjes en had die eigenlijk verwacht hier) kreeg je een heerlijk plakje cake! Buiten kon je bij mensen van de wandelvereniging een verse fruitcocktail kopen.. de vader die me steeds achtervolgd had, kocht die voor z’n kinderen.. en nam zelf ook koffie, net als ik.

Ik was echter wel sneller weer uitgerust en ging algauw weer verder. Het viel me wel op dat het zonnetje, dat bij de start nog zo vrolijk scheen, ondertussen achter wat sluierbewolking verdwenen was. Het werd er niet minder warm om.. integendeel zelfs.. het werd wat benauwd. Ik had even spijt van m’n lange broek.. maar níét meer toen ik het volgende paadje zag dat ik moest volgen.. oei oei.. in zulk lang gras kunnen echt wel teken zitten hè!

Het kwam uit bij dit mooie bruggetje.. met een infobordje erbij over een kunstproject in het gebied dat we nu zouden betreden, ‘Stille wateren’ geheten, bedacht door Annelies Dijkman en in 1993 hier gerealiseerd.  Terwijl ik het stond te lezen, landden er net twee libellen op het paaltje.. volop in hun liefdesspel (zal ik het maar noemen hahaha).

Dit bruggetje ( en de volgende ook) maakten daar deel van uit.. net als een paar fonteintjes in één van de grote plassen, die de vorm hadden van kinderen die achterover op het water drijven en dan water omhoog spuwen. Ik zag die kopjes inderdaad even later (nogal in de verte), maar ze spoten helaas géén water. De bruggetjes vond ik behalve erg mooi ook goed functioneel.. géén probleem voor zelfs de grootste angsthazen op bruggengebied hè.. want fijn met goede leuningen en voorzien van traptreden hehe. Morgen verder!

 

Advertenties

En toen begon het dwalen..

Ik was dus inmiddels in het Wilhelminapark in Rijswijk aan het wandelen.. tijdens de 21e Haaglandentocht die ik daar op zondag 3 juni deed. Het was tot nu toe een prachtige groene tocht geweest.. zonder al teveel problemen. Maar de slechte zichtbaarheid van de bepijling baarde me wel zorgen.. ik weet heg noch steg in Rijswijk.. en in van die parken is het al helemaal moeilijk zoeken als je de weg kwijt raakt hè. Op de ‘papieren routeomschrijving’ staan dan aanwijzingen van ‘tweede pad rechts’ en ‘bij de y-splitsing het rechterpad nemen’.. en zo.. als je verkeerd loopt is daar geen touw meer aan vast te knopen! Maar goed.. tot nu toe ging het goed.. en ik genoot van de heerlijke zondag, die wel wat warmer was dan ik had verwacht, maar ach.. zweten doe ik tóch altijd wel hehe. Ik kwam nog langs een paar mooie vleugelnotenbomen..

.. en moest daarna al snel het park uit, langs een grote doorgaande weg (de Prinses Beatrixlaan) een stukje het fietspad volgen. Een beetje minder stukje, maar ik vermaakte me dan maar met de bloemetjes in de berm en de dieren in de weide aan de andere kant van het slootje waar ik langs liep.. eerst waren dat weer ganzen, maar later zag ik toch heus een kleine kudde schaapjes!

Én.. ik zag een plaatsnamenbord.. we gingen Rijswijk blijkbaar wel uit, want er stond een streep door.. dan mezelf maar bij de achterkant op de foto gezet hè hahahaha!

Bij het weitje met de schaapjes moest ik de hoek om. Ik zag de beestjes hun best doen het groenste gras aan de slootkant te pakken te krijgen hehe.

Nouuu.. en toen begon dus het dwalen. In eerste instantie liep ik de Van Zijlweg waar de route nu over ging helemaal uit tot het einde.. ik had wel gezien dat ik na een bepaald aantal meters linksaf een pad op moest, maar ja.. ik zag geen pijlen en kan nooit goed inschatten hoelang 90 meter nou precies ís..! Niet zó lang dus! Want aan het einde van die weg, bij de er dwars opstaande Van Rijnweg, was ook geen pijl te zien. Maar dáár naar links ging het ook geen ‘park’ in, zoals in de omschrijving stond.

Terug dus maar.. tot waar op het hier bijgevoegde kaartje dat oranje cirkeltje met vraagteken staat. Géén pijl op de grond, niks aan een paal.. ik gokte dat het dat ene paadje rond die vijvers maar was, maar dat was eigenlijk niet echt een park. Ik zag er wel mooie waterlelies in de sloot bloeien..

En toen hield het pad op (op het kaartje bij het gele streepje en vraagteken) en werd een bijna dichtgegroeid geitenpaadje.. ‘dat kon niet goed zijn’ dacht ik.. en keerde op m’n schreden terug. (later bleek dat ik daar dus wél door had moeten lopen! zie de kleinere rode stipjes) Er was één zijpad geweest.. naar rechts, voorbij dit bankje (dat zo grappig helemaal nergens op uitkeek!) . Ik liep dat uit (zie de gele stipjes) en kwam toen weer op de Van Rijnweg uit. In de routeomschrijving stond dat ik ná het park naar links moest afslaan.. dus dat deed ik dan maar.. maar ik liep daar een nieuwbouwwijk in en de routeomschrijving klopte helemaal niet meer. Oei.. zou ik helemaal terug moeten lopen naar waar ik de laatste pijl gezien had? Dat was een behoorlijk eind! Ik vroeg eerst maar eens de weg aan een mevrouw die ik tegenkwam.. de weg naar de eerste straatnaam die in m’n routebeschrijving stond.. dat was de Eikelenburglaan. De mevrouw wist  totáál niet waar die was.. maar vermoedde dat die toch wel meer in het oudere gedeelte van de stad zou zijn, níét hier in deze hele nieuwe wijk, die Sion heette. Hmm.. ik begon dan toch maar terug te lopen naar waar ik de laatste pijl gezien had.. dat was helemaal aan het begin van de Van Zijlweg geweest.. poeh poeh! Maar gelukkig.. ik zag ineens dat dat smalle geitenpaadje door het hoge gras óók aan deze weg, de Van Rijnweg was dat, uitkwam, en aan het einde daarvan stond een gele pijl op de grond! (tweede oranje cirkeltje op het kaartje) Die rechtdoor wees.. de Van Rijnweg overstekend en verder over een wandelpad.. gered! pfjeww!

Nu ik weer op de route zat wandelde ik even stevig door.. om de verloren tijd van het dwalen en zoeken een beetje goed te maken hehe. En toen ik aan het einde van dat pad kwam, moest ik dus pas linksaf.. en ging het langs een vaart onder rijksweg A4 door..

In de verte zag het onderste gedeelte van een molen, waar een woonhuis van gemaakt was.. en een hele molen nog wat verder weg, waar ik later nog wat beter zicht op kreeg..

Hierna ging het wéér een stuk groen in.. er vlogen eerst een paar eenden pal over m’n hoofd.. ik schrok ervan (op de foto zijn ze natuurlijk al een aardig stukje verderop)..

Ik moet zeggen dat het hier wel groen was, deze ‘Stadslandschap Hoekpolder’, maar ook wel een beetje sáái groen hehe.. gelukkig zag ik nog een paar vrouwen te paard.. altijd goed voor een fotootje..

Toen ik die Hoekpolder uitkwam, bleek ik op die zo gezochte Eikelenburglaan te wandelen.. en ging het Rijswijk wéér uit (kan dat.. 2x?).. moest in ieder geval weer de achterkant van het plaatsnamenbordje gebruiken voor de selfie.. je kunt Eikelenburglaan erboven ook nog lezen! (en je ziet aan m’n gezicht misschien wel dat ik opgelucht was, dat ik die toch nog gevonden had hahaha!)

Hierna begon een vrij eentonig lang stuk.. een heel eind langs de Rijner-Wateringkade.. wat een lange vaart was dus..

Met aan de overkant van het water een volkstuintjescomplex en aan de kant van het wandelpad een nieuwe woonwijk..

Oooch.. er was ook hier wel wat in het water dat het bekijken waard was hoor, maar op een gegeven moment heb je dat wel gezien hehe!

We kwamen uiteindelijk bij een splitsing, bij een kleine kinderboerderij was dat. Op het dak van de hoeve stond het geboortejaar van vriendlief toevallig haha.

Het was hier druk op het pad.. dus ik dacht eigenlijk dat ik hier wellicht naar links van dat dijkje af moest waar ik al de hele tijd op liep. Maar ik zag wéér geen pijl.. hmm.. voorlopig dan nog maar even rechtdoor langs het water hoor, achter de kinderboerderij langs..

Maar toen.. toen ging het nog een keer mis.. gelukkig niet zo erg als die eerste keer, maar toch! Ik laat jullie zien waarom.. ik zet hier een screenprintje van Google Earth van het betreffende punt in de route. Die rode stippeltjes.. dat is waar ik op het paadje naast het water aan kom wandelen. Aan het einde van het pad: wéér geen pijl! (rood vraagteken) In de routeomschrijving stond: ‘linksaf en dan meteen rechtsaf oversteken’.. dus dat deed ik, hoewel ik wel het idee had dat ik dan weer terug liep. Dat was ook zo.. het was de bedoeling dat je aan het einde van het voetpad het fietspad nog een stukje doorvolgde ( naar réchts dus!) en dán pas naar links afsloeg om meteen naar rechts dat zebrapad over te steken! Tjaaaa.. dat vond ik dan dus echt niet goed omschreven hoor! En waarom niet even ter verduidelijking dan een pijltje op de grond gezet daar..?? Duidelijk door iemand gedaan die hier de weg weet.. maar dat wist ík dus niet! Gelukkig zag ik andere wandelaars (achter mij.. al maar goed dat ik nog even omkeek!) de goede kant op gaan.. kon ik er achteraan hè!

Het bleek nog steeds langs die vaart verder te gaan.. het pad heette ondertussen ‘Strijpkade’.. hier was wat meer bebouwing bij, waarop ik nog een windvaan ontwaarde, en er lagen ook wat bootjes op het water.. weer eens wat anders..

Via een kleine brug ging het op de andere oever nog even verder..

Ik vond de naam van dit bootje wel toepasselijk, want eindelijk mochten we nu bijna bij die vaart weg en naderde de finish.

Niet omdat ik het geen leuke tocht vond hoor.. maar door al dat verdwaal had ik wel meer gewandeld dan ik gewild had.. en ik voelde duidelijk een paar blaren aan de binnen-zijkant van m’n hielen. Daar waar m’n nieuwe inlegzooltjes gewelfd zijn om m’n voeten de goede kant uit te laten bewegen.. daar waren die voeten duidelijk nog niet aan gewend! haha!
Alleen nog een mini-kinderboerderijtje moest ik nog langs aan die vaart, waar een varken lekker lag te luieren..

.. en toen ik dit schattige bakstenen huisje gezien had..

.. ging het dus echt een zijstraat in en moest ik de straat volgen die er dwars op stond. Ik dacht even dat ik wellicht een beetje teveel zon gehad had en een zonnesteek opgelopen.. want die huizen daar golfden voor m’n ogen..

Hahahaa.. dat hoorde zo.. best wel leuk.. ook die baksteenkleuren met dat blauw ertussen! Ik kiekte nog wat mooie rozen die ik een voortuintje daar zag, maar ik kwam nu algauw in de buurt van het sportcomplex waar de finish was. Langs een petanqueclub ging het nog, waarbij ik meteen aan magda moest denken hehe. Maar de kantine van korfbalclub Refleks kwam eindelijk, na bijna 11 km, plus de nodige dwaalmeters, wandelen in zicht.. na drie uur onderweg te zijn geweest! oei, echt wel wat tijd verloren dus door dat zoeken! Ik kreeg een mooie medaille en reed toch wel tevreden naar huis.. waar bleek dat er inderdaad twee flinke blaren op m’n hielen zaten! Dat was al lang geleden hoor, dat ik die nog eens had! Volgende keer plak ik dat wel af nam ik me voor.. en dat deed ik een week later dus ook.. want toen, vorige week zaterdag, de 9e juni, deed ik wéér een mooie wandeling. Daar kan ik nu ook nog wat van laten zien voor ik op vakantie ga hè!

 

Op en over..

Vriendlief , Jaxon en ik zouden eigenlijk aanstaande zaterdag voor een paar weekjes op vakantie gaan. Maar helaas.. een aantal nog lopende zaken op het werk zorgen ervoor dat vriendlief de boel nog niet in de steek kan laten.. we gaan dus op z’n vroegst pas vólgende week zaterdag. En zoals de grote voetbalkunstenaar ( en ‘taalvirtuoos’ haha)Johan Cruijff al zei.. ‘elk nadeel heb se voordeel’.. ik had het verslag van m’n wandeltocht in Rijswijk in twee delen willen proppen, maar nu ik toch wat meer tijd nog over heb, maak ik er lekker drie van! Het gedeelte van het verdwalen komt pas in deel 3 aan de beurt.. dus wat dat betreft nog eventjes geduld hehe. Eérst wandelen we nog een mooi stukje middels wél goedgeplaatste pijlen verder.. door een woonwijk in eerste instantie dus, zoals ik eerder al schreef. Wél een woonwijk met ook weer veel groen.. daar hebben ze in Rijswijk erg veel van zo bleek! Het was de eerste keer dat ik deze Haaglandentocht wandelde.. en het deed me denken aan die in Zoetermeer die ik vaker deed, samen met wat familieleden.. het FlorAvontuur. Dit jaar had ik ‘m overgeslagen, maar nu kreeg ik dus een soort van herkansing. In de berm zag ik op een gegeven moment wilde aardbeitjes!

Bij een scoutingsgebouwtje ging het dan toch weer een soort van park in.. er was een behoorlijk grote vijver in. In feite liep je hier tussen een hoogbouwcomplex en een rijksweg in.. maar die weg hoorde je niet hoor.. ik had pas door dat ie er was toen ik er overheen moest. Maar éérst viel mijn oog, nadat ik een mooi groen paadje gevolgd had..

.. op een lange houten brug over die vijver.. de route ging er niet overheen, maar ik had al gezien dat het niet om was als ik even over die brug ging.. en dat leek me wel erg leuk, dus deed ik het gewoon hahaha..

Hierna dus een klein stukje terug naar de juiste route.. en toen bleek daar dus dat viaduct over die rijksweg te zijn..

Aan de andere kant uitgekomen ging het.. jawel!..  alwéér een park in, het Wilhelminapark dit keer. Ik zag op het plattegrondje aan het begin al dat hier veel grote plassen waren.. en ik begon uit te kijken naar een bankje voor een korte pauze. Er was geen pauze in de 10km-route opgenomen, maar ik heb daar tegenwoordig echt wel behoefte aan hoor.. dus neem je die zélf ergens hè! Nadat ik een eerste plas gepasseerd was (waar de bankjes bezet waren)..

.. zag ik er eentje aan de andere kant van het pad, uitkijken over weer een andere plas.. tijd voor m’n flesje sap! die had ik gratis bij de inschrijving voor de tocht gekregen en werd echt gewaardeerd hoor! Het was warmer geworden dan voorspeld en ik had wel water bij me, maar een sapje is lekkerder hehe..

Gelaafd en uitgerust kon ik na een tien minuutjes wel weer verder.. we bleken de helft van de grote vijver te moeten ronden. Langs het pad de enorme bladeren van het groot hoefblad.. en ik zag ertussen zelfs nog een zwam! Maar voor deze tijd van het jaar waren de enorme bossen margrietjes toch leuker om te fotograferen hè!

Via een rood fietspad ging de route verder het park door..

.. en kwam nog langs een imkerij waar je honing kon kopen..

Dat deed ik niet hoor, ik wandelde rustig verder.. aangezien het echt een waterrijk gebied was ging het vele bruggetjes over..

Op een gegeven moment zag ik iets bekends in de skyline in de verte.. de torenspits van de Nieuwe Kerk in Delft! ah ja.. Den Haag zijn de dichtste buren van Rijswijk, maar Delft is in het zuiden ook niet ver weg!

Ik kwam langs grote braamstruiken.. denk dat het een goed bramenjaar wordt! Net toen ik afknipte kwam er een bijtje aan gevlogen (linksonder).. nou, dan knipte ik nóg maar eens hè hahaa..

In een zijslootje van de grote plas waar ik nu langs wandelde, zag ik nog een eend met jonkies..

Op het water van de plas was het vrij rustig.. maar hier stalen de gele lissen de show.. prachtige bloemen ook hè!

Enfin.. ik was nu duidelijk op weg naar de uitgang van het Wilhelminapark.. hierna ging het dus eventjes mis met die pijlen.. op een belangrijk punt stond er totáál geen één.. en ik kan het weten want ik ben drie keer op dat punt geweest, zo heb ik daar lopen zoeken. Het kwam (natuurlijk!) gelukkig nog goed.. dat ga ik in het laatste deel van dit verslag wel laten zien!

 

Groen Rijswijk..

Het was echt wel een prachtige dag geweest, daar in Dordrecht, tijdens het laatste weekend van mei.. maar uiteindelijk ook best wel behoorlijk vermoeiend. Gelukkig had ik die ene pijnlijke teen blijkbaar goed uitgetest.. die deed algauw geen pijn meer. Maar ik had voor het eerste weekend van juni dan maar geen wandelplannen gemaakt.. ik zou een beetje rust houden hè. Ja jaaaa.. toen we die zondag de 3e juni al vroeg ontbeten hadden en het werkelijk prachtig weer bleek te worden, begon het toch te kriebelen hoor! Ik keek eens in de landelijke wandelagenda.. en er bleek een tocht te zijn in Rijswijk.. dat is een gemeente die tegen Den Haag aanligt.. dat is hiervandaan niet zo ver rijden. De kortste afstand van deze ’21e Haaglandentocht’ was wel 10km.. maar zonder pijnlijke tenen zou ik dat nog wel moeten kunnen. Dus hoewel al wat later op de ochtend dus, reed ik toch maar naar Rijswijk, waar ik de startlocatie al snel gevonden had.. er was, altijd een opluchting voor mij, heel veel parkeergelegenheid bij. Dus snel de auto geparkeerd, me aangemeld in de kantine van een korfbalvereniging en op pad.. het sportterrein (aan de Schaapweg.. goeie naam! haha) lag duidelijk in een mooie groene wijk van de stad..

Algauw werd het allemaal nog veel groener.. toen we een wandelpad door een park mochten gaan volgen..

Niet alléén groen trouwens.. ook de nodige kleurtjes hehe..

Het park bleek De Voorde te heten.. naar een landhuis dat ik heel in de verte tussen de bomen een beetje kon zien.

Het merkwaardige kleine gebouwtje vlakbij het pad was beter te zien.. ik kon alleen niet uitmaken of het een bakhuisje was of zo..

Het was best mooi wandelen zo door dat park.. mooie doorkijkjes hier en daar..

En de route was in eerste instantie ook goed gepijld.. opvallende bordjes en witte krijtpijlen op de grond.

Het park De Voorde was zonder dat ik het gemerkt had overgegaan in Park Overvoorde.. maakte niet uit, het bleef gewoon mooi hehe. Met grazende ganzen in de wei in plaats van koeien.. tja, we zaten hier nog best midden in de stad, al was dit dan een heel erg groen stukje.

Want jawel.. na Overvoorde volgde nóg weer een park, het Kruisvaarderspark.. wat een mooie natuurroute!

Ik nám deze foto van die ganzen daar aan de waterkant.. maar terwijl ik ‘m nam dacht ik al ‘huh? wat zit daar vooraan nou?’

Aah.. wildlife! nu was het voor mij sowieso al een geslaagde tocht hehe. Hoewel we nu wel even de parken uitgingen.. het was een viaduct over het spoor waar we overheen moesten. Ernaast een modern kunstwerk waar ik een vogel met de snavel omhoog in zag. En in de berm aan de andere kant weer veel bloemen.. klaprozen onder andere..

Aan de andere kant van het viaduct aangekomen  ging de route meteen een steil paadje naar beneden en leek het wéér een park in te gaan.. er waren in ieder geval weer prachtige wilgen en waterpartijen te zien..

Maar nee.. ik moest onder het viaduct door nu.. en daar was een werkelijk prachtig klaprozenveldje! Het viel me ook op, dat de gemeente Rijswijk nog niet zo streng optreed tegen die grote, best wel gevaarlijke, reus uit het plantenrijk, de reuzenberenklauw, als bij ons in Rotterdam.. er stonden er hier nog heel veel overal, terwijl ze bij ons vaak al afgekapt worden als ze nog maar net beginnen te groeien. Ik kijk altijd wel uit, maar ik vind het zó’n fotogenieke bloem, dat ik er nooit aan voorbij kan zónder een fotootje te maken hoor.

Het was geen echt park, maar toch wel weer een langgerekte groenstrook, wat ook weer fijn wandelen was. Op een gegeven moment ging het een tunneltje onderdoor, waar nog wel wat leuks op te zien was hehe.. en daarna ging het eventjes toch wat meer het groen uit. Ik bleek ineens op een plein uit te komen dat Piramideplein heette en het was niet moeilijk om te zien waarom.

Dat is het logo van de NS daar bovenop.. dus het zal het treinstation wel zijn hè.. ik weet het eerlijk gezegd niet hoor! Voor dat glazen stationsgebouw stond een leuk kunstwerk.. ik nam ook een fotootje van de tegel waarop de info erover stond.. toevallig is het wel een leuke schaduwfoto geworden..

De routeomschrijving werd nu voor het eerst een beetje onduidelijker.. het was even zoeken, de witte schoolbordkrijt-pijlen op de grond waren inmiddels ook donkergele waskrijt-pijlen geworden (was het witte krijt op?) en dat was maar moeilijk te zien! Gelukkig vond ik de juiste weg dan toch weer.. ik moest achter de glazen stationspiramide langs nog een paar kleintjes (naar de perrons? of de parkeerplaats? of de fietsenstalling?)..

.. en kwam dan ook weer bij een openbaar vervoer-gebouw uit..

.. waarschijnlijk van de sneltram of zo, waar ik half doorheen moest om via een klein paadje erachter weer uit te gaan.. over een watertje dat langs het spoor was, om vervolgens een stukje, wat minder interessante, route te volgen langs grote schoolgebouwen en een woonwijk. Maar goed.. het groen wachtte al snel weer.. en werd alsmaar mooier. Maar die pijlen.. die werden een steeds groter probleem, want die werden steeds schaarser en niet zo goed te zien dus.. het was wachten op verdwalen.. en dat deed ik dus ook. Ik vertel het in het volgende postje verder!

 

Nog wat meer stoom afblazen..

Ik was dus op het tweejaarlijkse evenement in mijn geboortestad Dordrecht.. het heet ‘Dordt in Stoom’ (sorry Gidsjoris.. maar zo heet het echt al járen hehe).. en wordt dus altijd het laatste weekend van mei gehouden tijdens even jaren. Ik was er heel vroeg op zaterdagochtend.. en daar was ik wel blij om, want zelfs tóén werd het al snel vrij druk. Maar ik had het tot nu toe toch goed naar m’n zin hoor.. het was zalig weer (later zou het wel bijna té warm worden.. maar toen was ik al rond! hehe) en er was weer heel wat te zien rondom de oude havens van die mooie stad die Dordt toch is. Omdat de Damiatebrug open stond om een hoop schuiten door te laten vanuit de haven naar de rivier, liep ik de ‘Kruimeltjeskade’ nog een keertje af, om aan de andere kant over de Roobrug op de Kuipershaven te kunnen komen.. maar natuurlijk gaf ik m’n ogen nog steeds goed de kost.. genoeg te zien dus hè..

Men gaf net met de oude brandweer(stoom)wagen een demonstratie..

Aan de andere kant van het water uitgekomen begon de ‘grote uitstalling’.. was de Wolwevershaven aangekleed alsof je 100 jaar terug in de tijd was, de Kuipershaven en ook, voorbij de Groothoofdpoort, de Merwekade zijn meer één grote showroom van allerlei stoommachines en – walsen, die naast elkaar staan opgesteld. Hier werd het al moeilijker foto’s te maken van de diverse apparaten, aangezien belangstellenden er gewoon heel lang pal voor blijven staan kijken hè.. maar goed.. ik vind dat niet zo erg hoor.. dan maar mensen erbij.. of eventueel details fotograferen hè.

Toen ik eindelijk weer terug was bij de Damiatebrug (nu aan de andere kant van het water dus hè) was ie eindelijk weer dicht en kon ik er even op om wat fotootjes over het water te schieten, zowel richting de rivier, als richting de stad..

Het was daar sowieso behoorlijk druk op het water natuurlijk.. al die stoomboten, daar konden mensen tegen betaling een rondje op meevaren en dat deden heel wat mensen! Ik vond de tegenstelling tussen oud (stoomschip) en nieuw( de waterbus) ook wel leuk om in één beeld te krijgen. En de mooie watertoren van Zwijndrecht op de achtergrond doet het ook altijd goed..

En toen wandelde ik onder de Groothoofdpoort door om langs het oude hotel Bellevue door te steken naar de Merwekade.. maar daar, op dat stukje Boomstraat, was de andere halte van de oude stadsbussen (de eerste zag ik bij het station eerder die ochtend al hè)en wat zag ik..? stomtoevallig wéér die blauwe Setra Speedwell hahahaha..

Op de Merwekade ook weer een mooie collectie stoommachines, hier vooral ook mini-uitvoeringen..

Maar ook een door een stoommachine aangedreven zaagmachine..

Verderop, op het Otto Dickeplein, veel vertier voor kinderen..

En ik zag een paar ambulanciers, die blijkbaar hun nieuwe wagen aan het bekijken waren.. hahahaha..

Vanaf dit punt vond ik het wel genoeg.. het werd steeds drukker en warmer.. en ik was al vanaf kwart over 9 die ochtend op de been.. tijd om eens ergens een koffietje te gaan drinken hoor! Dus liep ik langs de Riedijks Haven..

.. naar de Voorstraat, om uit de drukte naar meer het winkelgedeelte van de stad terug te wandelen. De Voorstraat is sowieso altijd wel de moeite van een wandelingetje waard hoor.. veel mooie gevels en winkeltjes om in de etalages te kijken. Maar ik heb hier al zó vaak foto’s van gemaakt, dat ik dat deze keer eens niét deed. Alleen van deze stoel die bij één van die winkeltjes stond.. omdat ik de tekst wel toepasselijk vond voor het moment hehe. En bovendien ontdekte ik, nét voordat de straat voetgangersgebied wordt, nog een nieuw zaakje.. met een toepasselijk beeldje aan de gevel..

Ik wandelde naar grandcafé Dordts Genoegen.. waarom? ik had zin in een lekker typisch Dordts gebakje bij m’n koffie.. en ik wist dat ze die dáár zouden hebben! Een hazelnootgebakje van bakker Brokking.. een plaatselijke delicatesse! Mocht je ooit eens in Dordrecht zijn, dan zéker eens proberen.. zulk luchtig hazelnootgebak heb je nog nooit gegeten!

Omdat het ondertussen dus wel érg warm geworden was, nam ik even later ook nog een bronwatertje.. en toen ik weer eens opstapte, besloot ik wel eerst nog even gebruik te maken van het toilet. Er was een enorme spiegel hahaha dat werd nog eens een selfie! Maar let vooral op die prachtige tegelvloer hè!

We waren hier trouwens voor m’n zwagers 60e verjaardag ook afgelopen maart en ik zag bij de trap dat m’n zwager er nog steeds wás..! hahahahaha!

Enfin.. ik had nog wat boodschapjes te doen ook.. ik zou die middag meteen naar de verjaardag door gaan van de twee zoontjes van m’n oudste neef en zijn vrouw.. en ik had nog geen kadootjes! Dus liet ik Ary Scheffer op zijn sokkel (het terras van Dordts Genoegen (oa) is op het Scheffersplein hè) achter..

.. en ging eens verder, er bleek op het Statenplein ook markt te zijn..

Toen ik voor beide jochies een vrolijk kadotasje vol presentjes verzameld had, ging ik eens op weg naar de waterbushalte, om over te varen naar Zwijndrecht, waar mijn neef met zijn gezinnetje woont. Ik kwam toen dus weer door de Vleeshouwersstraat (ik liet die verschillende foto’s qua lichtinval daarvan in het vorige postje al zien hè) en ging weer over de Lange IJzeren brug (grappig, die opblaasboot voer net onderdoor en toen zag ik dat hondje er zo op z’n gemakje op staan.. dat zou Jaxon nóóit durven hoor!). Ik had nu korter kunnen lopen door meteen naar links de Nieuwe Haven af te lopen.. maar hier was het dus erg druk en bovendien wandel ik graag zo af en toe eens door de straat waar ik geboren ben.. de Hoge Nieuwstraat. En zóver om is dat nu ook weer niet hier vandaan hoor!

Via de Korte Engelenburgerkade en door de oude Catharijnenpoort..

.. was ik dan al snel bij de waterbushalte.. en dat handige vervoer over water kwam juist aangevaren.. fijn zo! Vanaf het schip nam ik natuurlijk ook nog wat fotootjes van de vele schepen en bootjes die op het water rond aan het varen waren..

Aan de overkant gekomen keek ik de waterbus achterna en wierp nog een laatste blik op de mij zo dierbare stad.. altijd fijn om er weer eens te zijn hoor.. maar liever niet als het zo heel erg druk is hahahaha!

Vanaf de waterbushalte is het niet zo heel erg ver lopen naar m’n neefs huis.. en daar kon ik lekker uitrusten hè. Toen ik later die middag naar het station wandelde om de trein terug naar Rotterdam te nemen, kon ik terugkijken op een hele mooie dag!

 

 

Stomend heet! :-)

Het laatste weekend van de maand mei besloot ik geen wandeltocht te gaan doen.. om die ene dwarsliggende teen toch wat rust te geven. Maar uiteindelijk liep ik die zaterdag volgens mij meer dan tijdens een wandeltocht hehe.. maar dan wél op m’n gemakje. Ik bracht namelijk een bezoekje aan ‘Dordt in Stoom’.. het tweejaarlijkse stoom-evenement rondom de oude havens van Dordrecht. Allerhande stoomschepen, – treinen, -walsen en – machines worden dan daar samengebracht en op sommige kun je een kijkje nemen.. of er een eindje mee meevaren of -rijden. Dat laatste doe ik eigenlijk nooit.. een beetje sfeer proeven vind ik al leuk genoeg! Want het wordt vaak heel druk dat weekend natuurlijk.. en in rijen staan heb ik een hekel aan hehe. Ik ga dan ook altijd zo vroeg mogelijk erheen.. om die drukte een beetje voor te blijven. Op weg naar de trein zag ik in een voortuintje mooie bloemetjes bloeien.. en de wandversiering in het stationnetje vind ik ook altijd een fotootje waard! Ik verwachtte op het station ook wel wat mensen al, op weg naar Dordt, maar..

.. het bleek nog heel erg rustig hehe. De meeste mensen blijven toch in de auto stappen denk ik.. en alhoewel er buiten het centrum parkeergelegenheid is, waar vandaan je met een pendelbusje naar het centrum gebracht kan worden, vind ikzelf dat wel erg omslachtig. Bovendien hoopte ik op het station van Dordrecht de oude stoomlocomotieven nog te zien, maar helaas.. die waren net weg denk ik, voor hun eerste rondje met evenementenbezoekers. Dan maar rustig vanaf het station naar het centrum gewandeld.. waarbij het onderweg al wat drukker werd. Vooral ook bij de loketjes waar je kaartjes kon kopen voor de diverse activiteiten.. zoals meerijden met de oude bussen, die hier ook geparkeerd stonden. Kaartje kopen en dan meteen.. in de grote rij moeten wachten!

Nee hoor, dat ging ik echt niet doen.. maar die oude bussen zijn wél leuk om te zien natuurlijk..

Ik wandelde via het Begijnhof, met het mooie oude bankgebouw op de kopse kant, door naar de Visstraat waar het prachtige nóg oudere pand van restaurant ’t Crimpert Salm staat, door naar de Vleeshouwersstraat.. dat is zo’n beetje de kortste weg naar de havens..

Kijk grappig.. dit is de Vleeshouwersstraat (een hele leuke winkelstraat met bijzondere zaakjes en galerietjes) om 10 uur ’s morgens en de tweede foto is op bijna dezelfde plek om half 2 ’s middag toen ik alles gezien had en op weg ging naar de waterbus naar Zwijndrecht. Wat een verschil maakt de stand van de zon hè!

Nu kwam ik bij de Lange IJzerenbrug over de Nieuwe Haven uit..

Ik sloeg aan de overkant rechtsaf om via de Nieuwe Haven, waar vooral veel marktkraampjes stonden..

.. en waar op het water de motorjachtjes om de één of andere reden achteruit voeren hehe..

.. door te wandelen naar de Wolwevershaven, die tijdens Dordt in Stoom omgedoopt is tot ‘Kruimeltjeskade’ (naar het jeugdboek Kruimeltje uit 1923 van Chris van Abkoude, over een straatjochie dat dus ‘Kruimeltje’ genoemd werd).. het leukste stukje van het hele terrein vind ik altijd. De tijd is er een stukje teruggedraaid.. tot de situatie zoals ie zou kunnen zijn geweest aan het begin van de 20e eeuw.. met figuranten in kleding van uit die tijd en de hele aankleding van de kade dus ook. Op het water vele oude schuiten, naast het metalen rijksmonument dat daar staat: het schroevendok van de machinefabriek van Straatman..

Ik wandelde verder.. oude ambachten worden ook geshowd, onder andere door deze nettenboeter..

Heel veel te zien op de kade.. maar zo af en toe wierp ik natuurlijk ook nog even een blik op het water er tussendoor..

Deze man kwam op z’n mini-stoomlocomotiefje tussen alles doorgereden hehe..

De oldtimer-auto’s zijn misschien niet oud genoeg, maar maken wel een mooi plaatje..

(die man met z’n gsm wat minder!)

Toen ik aan het einde van de Wolwevershaven aangekomen was bleek de Damiatebrug, de dubbele ophaalbrug (uit 1855) over het water hier, die ervoor zorgt dat de Wolwevershaven niet doodloopt (voor voetgangers dan.. voor auto’s altijd wél) open te staan.. er kozen net een paar mooie schuiten het ruime sop ( het drierivierenpunt is dat hier.. waar de rivieren de Oude Maas, de Noord en het Wantij samenkomen). Daar bleef ik wel even naar staan kijken natuurlijk.. een mooi schouwspel.. met een flink kabaal van de stoomfluiten die steeds gehanteerd werden.. je stond met je handen voor je oren!

Het duurde echter wel eventjes eerdat álle schepen die buitengaats gingen daar ook daadwerkelijk wáren. En dús wandelde ik de ‘Kruimeltjeskade’ weer terug af.. om via de (vaste) Roobrug de Kuipershaven, aan de overkant van het water, te kunnen bereiken. Wat daar allemaal nog te zien was, laat ik in een volgend postje zien!

 

Op een mooie 2e Pinksterdag..

Ik was met m’n twee jongste zussies een stadswandeling in Breda aan het doen, afgelopen Pinksteren. We waren inmiddels in het oude centrum van de stad aangekomen en wandelden nu in het Park Valkenberg.. de route ging helemaal rond.. ik zag in de verte nog het oorlogsherdenkingsbeeldje, De Trek of De Vlucht geheten, van Hein Koreman, dat in 1954 midden in het park een plekje gekregen heeft. Het is een volwassene die een kind aan de hand voort trekt.. de zon stond er pal op en het was dus ver weg, dus de foto is niet zo goed. We zagen dat er nog bloemenkransen bijlagen. Maar we waren nu wel op weg naar de westelijke uitgang van het park..

.. om vervolgens bijna meteen naar links af te slaan, het kleine begijnhofje op. Hier doen we zéker altijd even een rondje extra.. het is er mooi en rustig.

(beeldje ‘Begijntjes’.. doorHansBayens, uit 1971)  Deze keer extra aandacht voor de tuintjes in het midden.. niet alléén bloemen, ook kruiden..

We vonden dat ene naambordje echt wel grappig hahahaa! Yep, altijd een fijne onderbreking van het wandelritme ( dat wel iets hoger ligt dan dit geslenter hehe.. maar niet zo héél veel hahahaa!), een bezoekje aan dit hofje.. maar we moesten weer verder.. 7,5km is wel niet zóveel, maar wij lopen dus niet zo snel meer en ik wilde toch niet de hele dág wegblijven.

Deze beschilderde schutting rondom een huis dat gerenoveerd wordt zagen we vorig jaar ook al, toen ik deze tocht met m’n jongste zussie en háár oudste dochter deed.. hij blijft mooi..

Nu liepen we wat meer het winkelhart van de stad in.. er was natuurlijk niet veel open op deze Pinkstermaandag.. het was ook nog vroeg. Ik zag in een kunstwinkeltje wel een mooi tulpenschilderij.. en op een uithangbordje een naam die wel behoorlijk op zussie heaven kon slaan hahahhaaa..

Hierna kwamen we in de buurt van het echte centrum, daar waar de Onze Lieve Vrouwenkerk staat.. daar moesten we achter en opzij langs, waarbij ik nog leuke afwateringputjes zag..

.. en grappig terrasmeubilair, gemaakt van houten vaten.. zussie ardnas wilde er wel even op poseren..

En toen kon ik de kerk van voren, in volle glorie, kieken..

.. en het oude stadhuis ertegenover..

Maar wij waren nu even meer geïnteresseerd in de terrasjes hier op de Grote Markt.. zouden er open zijn? túúrlijk wel! Bij de ‘Heeren van Breda’ zochten we een tafeltje uit en we lieten ons gat even lekker op de rieten stoeltjes zakken hoor. Bij deze zaak hebben ze altijd keuze van gebak.. en het ‘gebak van het moment’ was dit keer citroen-meringue.. nou, daar hadden zussie ardnas en ik wel trek in! Zussie heaven ging voor een aardbeientaartje.. het smaakte allemaal even lekker.. zalige rust! hahaha!

En terwijl we daar zaten kwamen er dus wéér mensen in middeleeuwse kledij langsgewandeld..

.. er was duidelijk iets te doen, maar we wisten dus helaas niet wát. Enfin.. we hadden er toch geen tijd voor gehad.. er restte ons nog een halve wandeltocht.. we moesten weer eens verder. De straat die we moesten volgens vanaf de Grote Markt had diverse verrassingen in petto.. zo zagen we in een zijstraatje ineens de kerktoren weer staan en om de hoek van een andere een modern kleurig beeld bij een winkelpassage. Maar de mooie oude baksteen gevels konden ook op mijn aandacht rekenen. En aan het einde van deze straat moesten we de Haven weer oversteken..

Had ik vorig jaar meer oog gehad voor dat oude winkeltje daar op de hoek, met die typische oude blauwe tegels op de gevel, nu wees ardnas me op het pand daar pal naast.. ja wauw! dat ik dat eerst over het hoofd zag zeg.. niet te geloven bijna! zó’n prachtig art nouveau-pand!

Verder in de straat die we nu volgden verschillende opvallende dingetjes.. de vele uithangbordjes kiekte ik vorig jaar.. ik nam nu alleen nog die van het Ros Beiaard met de vier heemskinderen op de foto.. omdat ik de naam ‘De Vier Heemskinderen’ echt wel abnormaal veel op huizen heb zien staan de laatste maanden.. en nu postte Fluwijn er laatst ook nog over hehe. Verder nog een nieuwe muurschildering in een zijstraatje en het mooie oude kaaswinkeltje, waarvan ik nu pas zag dat dat in het portiek ook helemaal aangepast was met tegelwerk..

Hierna moesten we het Pelmolenstraatje inslaan (waar dit monstertje op de gevel stond hehe).. en gingen we op weg naar weer een wat meer groen stukje van de wandeltocht. Het oude centrum uit en via wat nieuwere buitenwijken, waar we ook nog een vaart over moesten steken..

.. ging het langs een prachtige veldbloemenberm een parkje in..

Ik liet de dames achter de bloemen poseren.. je probeert zo af en toe eens wat hè. Toen ik even later een enorme struik bloeiende rododendrons zag, wilde ik dat weer doen.. maar de dames lagen een beetje dwars.. of eigenlijk.. dubbel! hahaha! Ik heb ze in de waan gelaten dat de foto mislukt was, maar ik gebruik ‘m onderaan dit postje als afsluiter hehe.. dat zal ze leren! Er was nóg een hele grote rododendron achterin het park.. met dié op de achtergrond wilde ik een grelfie nemen.. nou ja, dat lukte wel, maar onze grote koppen stonden vóór de bloemen hahahahaa! Dus nam ik ook nog maar een fotootje zonder zussies D erbij..

Eigenlijk bleken we nog heel dichtbij die struik het park weer te moeten verlaten, dus besloten we eventjes ernaar toe te lopen voor een grelfie mét bloemen hehe.

Nu begon de tocht echt wel op z’n einde te lopen hoor.. nog langs en over dit water..

.. en dan weer door de oude woonwijk waardoor we in het begin ook gewandeld hadden.. die met die mooie bakstenen huizen van het begin van de 20e eeuw..

Vlak voor de finish stond ook nog dit gebouw en ik vroeg me af waar ik dat op vond lijken.. en ineens wist ik het: dat gebouw in Sélestat, met dat ooievaarsnest erop! Niet helemáál hetzelfde, die ‘franje’ staat net andersom hehe.. maar toch wel een beetje hè?

Enfin.. we gingen ons afmelden en ik liet m’n wandelboekje afstempelen.. lekker wandelingetje weer eens hoor.. en dat op m’n sandalen hè.. ging prima hoor! Maar die zussies… pffff..  je neemt ze mee, maar veel heb je er niet aan hè! hahahahahaaaa!