Het laatste stuk dan, van m’n verslag over de mooie herdenkingsuitstap, die Lena en ik in Gent maakten, 20 november jl. We hadden beide de indruk dat Lucretia er, elke stap die we deden, bij was.. maar dat gevoel heb ik in Gent dus altijd! Lu heeft me er zó vaak rondgeleid, dat ik er al aardig de weg weet en nu ook al een aantal keren een soort van gidsbeurt gedaan heb, een keertje voor m’n vader ( die elke keer als ie de begin- en eindbeelden van die tv-serie ‘Flikken’ zag, verzuchtte dat ie die stad ook weleens had willen zien.. nou, dat kon hè! in 2014 heb ik ‘m een keertje meegenomen), twee keer voor vriendlief al en ik héb zo het idee, dat ik Lena ook wel een beetje aan het gidsen was. Ik kwam er in ieder geval die middag achter dat zij niet wist dat er nóg een kasteel in 
Gent is, naast het Gravensteen.. dat Duivelsteen heb ik haar dan ook maar even getoond hehe! Maar dat was later hè.. éérst waren we nu op weg naar Julie’s House.. een coffeebar waar ze ook heerlijk gebak verkopen. We wandelden er vanuit het Patershol over de Kraanlei naar toe. Hierbij passeerden we weer het Huis van Alijn, een soort stadsmuseum is dat. Er net voorbij is een restaurantje waar men altijd heel aparte metalen kunstobjecten buiten heeft staan, meestal hebben die wat met keukengerei te maken. Dit keer stond er een bankje van potten en pannendeksels.. Lena wilde dat weleens uitproberen.. om er achter te komen dat het nogal wankel stond! Ze schrok ervan en schoot daarna in de lach hehe..
Het lachen verging haar wel een beetje toen we bij dat kleine beeldje Nestor, dat ook wel het Gentse Manneke Pis genoemd wordt, aankwamen. Nu vind ik dat niet bepaald een Manneke Pis hoor, anders zouden z’n handjes, net als die bij dat beeldje in Geraardsbergen en het beroemdere nog in Brussel, z’n piepie wel vasthouden hè! En dat doen ze dus niet.. het mannetje houdt een hoefijzer in z’n handjes vast. Maar goed.. blijkbaar is het in de plaats gekomen van een terracotta beeldje dat altijd al Manneke Pis genoemd werd, ooit daar op de gevel geplaatst door een wijnhandelaar. Dát manneke is kapot gevallen tijdens een najaarsstorm, is opgekalefaterd en in het Huis van Alijn geplaatst. Het huidige beeldje is van brons.. en hij blijkt elders in de stad nog een tweelingbroertje te hebben (in dezelfde mal gegoten), vlakbij de St. Michielshelling.. ik heb die nog nooit gezien, 
maar déze zag ik, in een ander kostuumpje ( want ja, dát gaat hier hetzelfde als met die beroemde in Brussel.. elke keer een ander pakje aan!) wél al vaker. Dít keer echter bleek ie gezelschap te hebben gekregen van twee plassende meisjes..! Een gift ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de ‘Sosseteit van de Gentsche Mannekes Pies Twielink’.. hahaha! En die meisjes Pies kregen de namen Luna en.. LENA!!! hahahhaaaaa!
Maar het lachen verging ons béíde even, toen we zagen dat Julie’s House toch echt die dag ook dicht bleek te zijn..! Hmm.. was dit het einde van de leut?..
Hahaha nee hoor, ’t einde kwam véél later pas! 😉 We besloten dan nu maar meteen terug te wandelen naar dat Pakhuis, dat we nu goed wisten te vinden. Maar natuurlijk hielden we onderweg ook nog steeds goed onze oogjes open.. die prachtige gevel van de Oude Vismijn, die sla ik nooit over met de camera hoor.. en dat schitterende pand ertegenover, van ’t Gauden Hant, ook niet..
Maar het was echt tijd weer eens even van de voetjes te gaan en de warmte in.. en wat smaakt er lekkerder dan een warme chocolademelk met zulk koud somber weer.. wat mij betreft niks hoor. Nou ja, misschien een lekker stukje gebak erbij? maar neee.. dát viel hier op de kaart onder de ‘desserts’ en was schandalig duur! dat gingen we niet doen hoor.. ik vond chocolademelk met slagroom toch al traktatie genoeg..
We konden kiezen waar we wilden gaan zitten, het was heel erg rustig in het cafégedeelte van ’t Pakhuis en dus kozen we een paar lekkere leren fauteuils uit. Dat we daar vlakbij zo’n glazen vitrinekast vól met blote kippen of weet ik veel welk gevogelte dat was (kon het niet zien, want ze hadden geen jasjes meer aan hè hahhaaa oh wacht.. het stond erbij op een bordje.. parelhoen! hahaha!) zaten, vond Lena dan weer minder, maar ik vond het wel wat hebben hoor hahahahaa!
Enfin.. tijdens dit soort pauzes ging het natuurlijk ook van klep-klep-klep.. véél bij te praten hadden we! hehe! En dan vliegt de tijd voorbij hè. Maar op een gegeven moment vonden we het toch tijd om nog een klein stukje van de stad te gaan 
bekijken en gingen we weer eens verder.. tot Lena erachter kwam dat ze haar handschoenen kwijt was! Huh? ooh.. misschien laten liggen in ’t Pakhuis? we waren nog niet zo ver daar vandaan gewandeld en gingen maar even terug.. en jawel.. ze lagen op de grond.. van haar schoot gevallen bij het opstaan waarschijnlijk. Nou ja.. ze had ze weer.. en we wandelden nu dus richting dat Duivelsteen, omdat duidelijk geworden was, dat Lena dat helemaal niet kende. Daarbij kwamen we éérst langs een varken.. ja ja, ik lieg niet hoor.. er stond gewoon ineens een varken op de stoep daar..
.. hehe en daarna, toen we langs het St. Baafsplein liepen, zagen we, behalve de prachtige schouwburg, ook nog op het dak daarnaast een hele blote meneer staan. Helaas is de foto (hiernaast) niet erg scherp, maar jullie zullen onze verbazing wel kunnen begrijpen.. ineens zo’n bloterik te zien daar, dat verwacht je als onnozele toeristen in Gent niet hè hehe. Zo’n schouwburg dan weer wél.. net als van die andere prachtige gebouwen, zoals eentje waar de grote deur openstond en dat poortje na poortje na poortje bleek te zijn hehe..
En daar was dan kasteel Geraard de Duivel, kortweg dus ook wel Duivelsteen genoemd (ik schreef in het vorige postje al, dat een ‘steen’ dus het stenen huis van een edelman was hè).. mooi met dat water (dat de Reep heet) ervoor..
Er stonden hier nog wel meer mooie gebouwen aan dat water..
.. maar dit hier was nu net een stukje van de stad dat ik helemaal niet goed ken. Dus gingen we algauw middels een brug terug richting de St. Baafs kathedraal, waarbij we achter het monumentje voor de gebroeders Van Eyck langs liepen en daar een speelplaatsje voor kinderen aantroffen, met leuke houten speelobjecten in de vorm van dieren..
En tja.. die kikker hè.. die deed natuurlijk weer aan Lucretia denken.. die had daar een hele verzameling van.. en op haar blog stond vroeger altijd een linkje naar YouTube, naar een filmpje van een kikkertje dat ‘I can see clearly now, the rain is gone’ zong.. daar kikkerde ze altijd van op! 🙂
Inmiddels was het echt al wat donkerder aan het worden.. maar in Gent is dat eigenlijk best leuk om mee te maken, want de stad heeft een prijswinnende verlichting van de mooie gebouwen gerealiseerd..
Jammer alleen van mijn nieuwe fototoestelletje, waar dus geen anti-trilstand meer op zit.. en dat dan met mijn bevende handen (sowieso altijd al, da’s genetisch bepaald, maar van de kou die dag nog ietsje meer hehe). Nou ja.. deze foto kon er nog mee door. We schoten nog even de kathedraal in en uit.. maar daar was het licht juist uit..! Nou ja, dan is het niet erg interessant hè hahaha..! Als laatste wensje op mijn programma voor die dag was nog een gebouw terug te vinden, dat Lu’ke ons ook de allereerste keer, dat we in Gent waren, had laten zien en waarvan ik niet meer precies wist waar het was. Alleen dat het vlakbij de kathedraal was.. en jawel.. we liepen er nu zó tegenaan, een stukje de Biezekapelstraat door en dan kom je vanzelf op dit kleine pleintje uit, dat Achtersikkel heet. De gebouwen rondom dit pleintje waren ooit (15e/16e eeuw) eigendom van een rijke patriciërsfamilie, Van Der Sickele geheten..
Het geheel lag achter de ‘Groote Zikkel’, wat het hoofdhuis van de familie was. In latere tijden (eind 18e eeuw) heeft het als refugehuis van de abdij van Ename gediend, waarna het verschillende functies heeft gediend en instellingen geherbergd, waarna het hele complex begin 20e eeuw aangekocht werd door de stad Gent, 
dat er, na weer een uitvoerige verbouwing onder leiding van stadsarchitect Charles Van Rijsselberghe, de Muziekacademie in vestigde.
Ik ben gewoon gek op zulke mooie oude bakstenen gebouwen.. zo’n torentje ook, geweldig toch? Verder wandelend werd de straat zó smal en de huizen blijkbaar zó instabiel, dat ze met metalen constructies gestut en uit elkaar gehouden moesten worden.. zag indertijd met Lucretia zo een houten constructie hier in deze buurt.. of die ondertussen deze metálen geworden waren, weet ik niet.. is wel al 10 jaar geleden dus zóú kunnen.
Wat ik wél weet, is dat m’n foto’s vanaf nu flink slechter werden.. heb er vele kunnen deleten thuis.. die léken goed, maar wáren het bij nader inzien niet.. onscherp! Deze van nog een muurschildering ging nog..
.. maar er waren er van onderweg naar de Souplounge, waar Lena en ik een lekkere warme kom erwtensoep wilden gaan gebruiken, toch best een hoop echt waardeloos. Deze van het water bij de Kraanlei vond ik nog kunnen.. net als die van het Gravensteen-by-night.. als ik ze niet te groot post tenminste..
Bij dit winkeltje op de Kraanlei (dat me eerst niet bekend voorkwam, maar dat ik op oude foto’s terugzag met ‘Tierenlantijntje’ als naam op de gevel in dezelfde stijl als nu dat ‘Jetje’), stonden leuke voor Sinterklaas gevulde klompjes in de etalage..
En toen stapten we algauw de Souplounge binnen.. een leuk concept: een kom soep (in twee maten te verkrijgen: groot of nog groter haha) in verschillende smaken, waarin je van alles aan extra’s in kunt krijgen (groenten, croutons, geraspte kaas enz) en waarbij je dan broodjes en een stukje fruit krijgt. Wij kozen voor de erwtensoep.. en omdat die niet zo dik was als de echte Hollandse snert, namen we er álles in hahahaha.. en reken maar dat het smaakte op die koude dinsdag!..
Dat het er zó rustig was verbaasde me wel.. had hier met Lucretia altijd m’n ellebogen moeten gebruiken om binnen te komen, zó druk! Maar ja.. dat was altijd in het weekend geweest.. doordeweeks en dan op zo’n koude dag.. dan blijven de toeristen meestal weg. Nou ja.. we zaten er lekker warm en wérden ook weer lekker warm van die soep. Nu zouden we zo langzamerhand weer eens op weg gaan naar station Gent-Dampoort. Maar we hadden nog wel eventjes hoor.. en dus besloten we onderweg nog ergens een kroegje in te duiken voor een glaasje wijn. Tóch nog maar een ietwat onscherpe foto groot, omdat ik die weerspiegeling zo mooi vond..
..deze van op de Vrijdagsmarkt is iets scherper hè..
En waar kwamen we terecht? in zowat de enige kroeg, die Lucretia ons telkens wilde laten zien, maar die toen stééds maar dicht bleek te zijn.. de Trollenkelder dus.. die was nu eens open! Een grappig gedecoreerd etablissement waar we graag eens rondkeken.. wel nadat Lena even geïnformeerd had of ze behalve bier ook wijn hadden..! hahahaa! gelukkig wel..
.. want dat kun je nooit te ‘wijnig’ drinken hè, zoals op een reclamebordje ergens achter een raam stond, toen we na ons wijn-stopje dan toch eindelijk richting station verder wandelden. 
Op de St. Jorisbrug, waar we de Leie over staken, was ineens een kerstboom verrezen.. die was er die ochtend nog niet geweest! Er zaten alleen nog geen lampjes in, maar dat zou nog wel komen vermoedde ik. Doorstappend over de Hagelandkaai, waren we al snel bij station Dampoort.. daar zouden onze treinen ongeveer tegelijkertijd vertrekken, alleen allebei een andere kant op natuurlijk. Die van Lena kwam eerst.. nou jaa.. dat was eigenlijk de trein die ze niet wilde nemen, maar ze nam ‘m tóch hahaha (het was ook verdomde koud op dat stationnetje hoor.. ik had ook de eerste de beste genomen als ik haar was!).. ik zwaaide haar uit..
.. en nog geen drie minuten later kwam de mijne richting Antwerpen.. daar moest ik natuurlijk nog overstappen op mijn ‘dure’ trein naar NL, als gewoonlijk in de kelder.. ik schreef dat wel vaker: in Antwerpen gaan alle Hollanders naar de kelder hahahahaa! M’n trein had ietsje vertraging daar in Antwerpen.. maar reed gelukkig wel. Ja, ze vallen nogal eens uit, die intercity’s naar Nederland e.v.v. .. ook nú nog, nu er over dat hsl-spoor gereden wordt!
Het betekende wel dat ik m’n overstap op Rotterdam Centraal zou gaan missen, want daar had ik maar zes minuten voor en die waren met de vertraging allemaal al opgesoupeerd hehe! Maar och.. er gaan van Rotterdam CS wel meer sprinters (=stoptreinen) naar het kleine stationnetje waar ik vlakbij woon hoor, dus ik haalde op m’n gemakje nog even een warme chocolademelk bij één van de kiosken daar en stapte na een kwartiertje wachten (bibberend van de kou! het leek in NL wel veel kouder dan het in B geweest was!) dan toch in de trein naar huis. 
Stikdonker was het ondertussen natuurlijk.. ik had vriendlief per telefoon laten weten hoe laat ik op ‘ons’ station zou zijn.. hij komt me dan altijd tegemoet lopen (zodat ik niet alleen in het donker naar huis hoef), terwijl ie Jaxon dan meteen uitlaat hè.. twee vliegen in één klap. 
Moest érg lachen om die hond.. ik zag ‘m naar alle andere reizigers, die ook hier uitgestapt waren en op weg naar huis gingen, ruiken en kijken.. en ineens zag ie mij en bleef ie stokstijf staan.. tótdat ik m’n lachen niet meer in kon houden en hij zeker wist dat ik het was.. toen was ie bijna niet meer te houden van enthousiasme hahaha hij sprong tot boven m’n hoofd! Maar.. toen ie weer een beetje rustiger was, rook ie wel ineens dat ik wat voor ‘m in m’n rugzak had..! Ik had van Lena ( en haar mama Simonnne) een tas vól aardig geitjes gekregen.. en daar zat voor Jax ook wat bij. Nou dames.. hij is gek op dat mooie speeltouw hoor.. namens hem super bedankt daarvoor! hehe! En namens mij voor de rest natuurlijk hehe.. óók voor het fantastisch leuke gezelschap die koude dag in Gent.. ik heb die kou bijna niet gevoeld hoor, zó’n fijne dag was het.. superdagje.. dus superbedankt hè, Lena! xxx
