Eerste weekend van september..

Het was echt een zalig weekendje, in de Ardennen het afgelopen weekend. Maar ik hou de verslagen hier op dit blog graag een beetje chronologisch, dus zal ik eerst wat gaan laten zien van het vórige weekend daar.. en dat was dus het eerste weekend van september. Toen was het óók heel mooi weer.. en gelukkig maar, want er zou veel geklommen gaan worden op de klimrotsen rondom Sy. Had ik van afgelopen weekend best wel last van m’n rug toen we weer thuis waren (beetje té flinke wandeling gemaakt gedurende de zondag).. dát weekend begon al slecht.. ik was de vrijdag ervóór door schijnbaar níks hartstikke door m’n rug gegaan. En wat doe je dan? thuis blijven had ik ook geen zin in. Dus ik probeerde thuis alvast even uit of ik wel in m’n campingstoeltje kon zitten.. en dat lukte pijnloos. Omdat we dat weekend hadden afgesproken met klimvrienden, zou het accent toch meer op het klimmen liggen.. en dan zit ik altijd in m’n stoeltje te kijken en te lezen hè.. dat zou dus wel gaan. Vooruit dus maar.. vroeg op pad, de zon kwam prachtig op en de nevel lag nog over de velden.. prachtig altijd.

En dan haalden we ook nog een auto in met een classic racecar op de aanhanger.. altijd leuk om te zien..

Dat zijn al veel foto’s, terwijl we nog maar net onderweg waren hè hahaha! En het was nog niet alles van op de A29 richting Antwerpen..! Bij de Haringvlietbrug werd de zon nóg mooier.. en kijk die windturbines toch eens mooi in dat landschap staan 😛 ! Ook in Brabant nog steeds veel nevel over de velden.. ik zat zelfs dat allereerste stukje al behoorlijk te genieten hoor vanachter m’n autoraampje hehe..

Net als de keer ervoor stopten we in België nog even in Aywaille bij een supermarkt met een verse bakkerij-afdeling voor wat broodjes om nog even te ontbijten op de camping. Ik wachtte eventjes in de auto terwijl vriendlief dat ging kopen en zag in m’n ooghoek wat bewegen op de bergwand achter het bedrijventerrein.. eerst zag ik niet wat ik had gezien, maar toen ineens wél..

.. er liep een hele kudde geitjes daar langs de stenen randjes te balanceren!

Enfin.. we waren om een uur of half 10 op de camping in Sy en het tentje stond snel. De anderen waren er nog niet, dus we ontbeten eventjes op ons gemakje. Toen één van de vrienden, die ook met de tent was, gearriveerd was en zijn tentje op gezet had, kwamen de vrienden die hun camper op het parkeerterrein hadden gezet, ons ook op zoeken en besloten we dus meteen maar naar de klimrots ‘Cathédrale’ te gaan. De camping af..

.. en langs het restaurant Le Bonheur de Sy, waar we vroegen of er gereserveerd moest worden, de eigenaresse ( hier met de paarse blouse) dacht van niet, maar schreef toch maar een tafel voor vijf personen op voor die avond.. binnen dit keer, want het koelt in het najaar altijd snel af in het dal van de Ourthe hoor..

Nu wandelden we dan door naar de klimrotsen.. onder die voor vriendlief en mij zo geliefde rots door..

.. en verder, waar duidelijk werd waarom deze hellingen schapenhellingen genoemd worden hehe..

.. langs de rivier..

.. tot aan de Cathédrale, waar de klimmers zich in gingen binden en waar Jaxon en ik een plekje wat meer naar opzij op zochten, vrij van alle steenslag..

En toen kon het klimmen gaan beginnen hè..

Zolang de baas aan dat touw hing hield Jaxon de boel goed in de gaten hoor..

.. maar als ie weer veilig op de grond stond, kon dat beest weer een beetje relaxen hehe..

Ik fotografeerde vanaf m’n stoeltje wat witte bloemetjes her en der..

.. als ik daarvoor de kans kreeg natuurlijk.. er is altijd een nieuwsgierig aagje dat dan graag wil weten wat ik allemaal voor interessants zie haha..

Er werd naar hartenlust geklommen, maar ik moet eerlijk zeggen.. níét door vriendlief! Die was meteen op de eerste route een beetje misselijk geworden en het klamme zweet was ‘m uitgebroken.. wát ie precies mankeerde weten we niet, maar hij voelde zich brak. En terwijl de anderen ook nog wat routes op het Bankmassief deden, lag hij even wat bij te komen..

Uiteindelijk stopten ze dan maar allemaal.. het was ook al over drieën hoor.. lang genoeg geklommen! De schaapjes op de rotshelling waren ondertussen allemaal bij elkaar in de schaduw van wat bomen gekropen..

Er werd op een terrasje eerst nog wat gedronken, maar hoewel de anderen zich een La Chouffe lieten smaken, hield vriendlief het bij een colaatje.. hmm, die was écht nog niet in orde dan..! Hij stelde voor een klein wandelingetje te gaan maken met Jaxon.. goed idee, daar zou ie wellicht wel van opknappen. En ik kon dan meteen zien hoe die rug van mij het zou houden.. wellicht konden we dan de volgende dag een wat groter wandelingetje gaan doen met z’n allen. Op pad dus maar.. langs de Ourthe, op weg naar de klimrots de Vièrge aan de andere kant van Sy..

Hier wilden we erachter, via de kreek, het paadje omhoog het bos in gaan volgen.. maar vóór we bij de klimrots waren, waren we Jaxon, die los mocht, al kwijt..! Wat bleek.. hij had vriendjes geroken.. in diezelfde kreek! Gelukkig kwamen de wandelaars waar die hondjes bij hoorden ons tegemoet gelopen.. als ze net als wij het bos ín gegaan waren, was de ellende niet te overzien geweest.. want hondjes zijn voor Jaxon nog net wat leuker dan de baasjes hoor, dus die was echt niet op ons roepen teruggekeerd vrees ik. Daarom laten we hem ook niet altijd los lopen, ook al zou dat wel mogen.. setters hebben een veel te goede neus en zijn véél te eigenwijs van karakter.. je kunt ze echt kwijt raken in het bos! Maar dit keer liep het dus ook weer goed af gelukkig.. en na ‘m even te hebben aangelijnd (totdat de hondjes goed ver weg waren), kon Jax weer los en volgden we de kreek en het pad omhoog..

Dát was nog niet zo eenvoudig voor mijn rug.. oei! Het overtuigde me ervan, dat er de volgende dag beter ook weer geklommen kon gaan worden dan gewandeld.. jammer maar helaas voor mij! Maar voor vriendlief misschien wel leuker.. die had die zaterdag dus nog niet zo heel veel geklommen, maar hij knapte nu zienderogen op, dus dan kon ie zich de volgende dag een beetje revancheren hè! Met een beetje moeite kwam ik ook boven aan.. waar je het bos weer verlaat om in het hoge gedeelte van het dorp Sy uit te komen..

In de hagen rondom de velden al veel bessen dragende struiken.. ook een teken van de naderende herfst hè..

En via kleine paadjes wandelden we tussen de huizen door..

.. weer langs het kerkje terug naar camping aan de rivier beneden..

Aan het hekje rondom de kerk en op het gras langs het water stonden nog steeds mooie bloeiende begoniabakken..

Vriendlief was echt weer bijna de oude.. terwijl ik Jaxon eten gaf bij de tent, nam hij even een verfrissende douche (extra verfrissend, want die douches bleken veel te koud afgesteld.. brrrr hahaha). Hierna dronken we met onze klimvriend samen nog een glaasje rode wijn als aperitiefje bij de tent, eerdat het tijd werd om ons eens richting het restaurant te gaan begeven, waar de andere vrienden al op ons zaten te wachten.

In een volgend postje laat ik zien wat er uiteindelijk die zondag nu precies gedaan werd.