(de plaat) Poetsen..

Het weekend van 7, 8 en 9 september was vriendlief dus, met nog vijf andere mannen, voor een MenOnlyWeekend in de Ardennen. Dat betekende voor mij dus dat alle uitlaatbeurten van Jaxon voor mijn rekening kwamen. Nu zou het heel mooi weer worden en er waren dat weekend ook wel een paar mooie georganiseerde wandeltochten waar ik wel aan mee had willen doen. Heb ooit maar één keertje met Jaxon zo’n tocht gedaan en dat viel niet mee..! Een behoorlijke work-out werd het.. maar goed.. die tocht toen was niet zo’n heel erg fijne (want: allemaal polderwegen waar veel verkeer op reed.. en dat dan met een jonge hond die alle kanten op wilde..!) en Jaxon is ondertussen natuurlijk ook wat ouder en ietwat rustiger aan de lijn geworden. Dus ik wilde zaterdag in ieder geval een tochtje met ‘m gaan proberen.. dat beest moest tóch uit ook hè.. kun je maar beter een mooie route doen hehe! Het werd de Zilverstadmars vanuit de zilverstad Schoonhoven.. die deed ik vaker en daar zijn ook wel landweggetjes bij inbegrepen, maar die zijn nooit zo druk. Of ik de vijf of de tien kilometer route zou doen zou ik onderweg beslissen.. ze begonnen een heel eind hetzelfde, dus dat was makkelijk. Ik schreef me in ieder geval voor de vijf in, want dat zou ik zéker lopen. De start was weer terug op het oude honk.. de natuurijsbaan De Zilveren Schaats. Maar dat was nu natuurlijk geen ijs hehe..

Enfin.. we waren al bijtijds op pad en het ging meteen de dijk op langs de Lek..

Jaxon vond het gras in de berm wel interessant om in te snuffelen, dus kon ik even die selfie maken. Ik lach er alleen hard op, omdat ie me in z’n enthousiasme al bijna die dijk af trok hahaha! Ik zag rechts in de verte (tegen de zon in) het autoveer tussen Schoonhoven en Nieuwpoort op het water varen..

Aan m’n andere hand de werkelijk prachtige watertoren, een rijksmonument uit 1901..

Algauw moesten we de dijk weer af en via een scherpe bocht min of meer terug om op de Oude Singel uit te gaan komen, een straat met oude huisjes en een singel dus, evenwijdig lopend aan de Haven, waar het centrum van het stadje aan gevestigd is..

Best wel jammer dat ze de route daar óók niet een stukje overheen hadden laten gaan hoor.. nu lonkte die kerktoren vanuit de verte..

Maar goed.. ook die Oude Singel was de moeite van het bekijken waard hoor.. er waren ook kleine details zoals deze mooie ramskop als huisnummerversiering, die had ik anders niet gezien hè! De singel verbreedde zich tot een gracht.. de straatnaam ging dan ook over van Oude Singel in Albrecht Breijlinggracht. Hier prachtige bakstenen panden uit het begin van de 20e eeuw.. met duidelijk wat art-nouveau-details..

Van lieverlee liepen we hierna wat meer de bebouwde kom uit, waarbij we de provinciale weg over moesten steken bij een rotonde. Er stond een beeld op.. ik dacht dat het een zilveren koffiekan voor moest stellen. Dat wás het ook, maar toen ik een stukje de rotonde rondgewandeld had en ‘m op de foto wilde gaan zetten, bleek het ook een optische illusie te zijn geweest.. eerst leek ie massief te zijn, maar algauw bleek dat ie heel kunstig opgebouwd was uit verschillende onderdelen. Hier op de foto lijkt het al amper nog een koffiekan hè!
Bij deze rotonde stond ook een vrijwilliger van de wandelvereniging die deze tocht organiseerde (Spumoza).. hij vroeg of ik bekend was in Schoonhoven. Nee dus. Nou, ik moest aan de overkant naar rechts, dan een houten bruggetje over en dan naar links het pad op. Dat klonk simpel genoeg! Al snel kwamen Jaxon en ik bij het bruggetje aan.. met een beetje geduld nam Jax ‘m zonder problemen.. maar waar was dat pad naar links..?

Er was geen pad.. offe nou ja, achter dat hek was wel een soort van karrenspoor, maar ik had toch niet het idee dat ik dat hek over zou moeten klauteren.. dan had dat toch zeker wel in m’n routebeschrijving gestaan? Of die vrijwilliger had dat dan toch zeker wel gezegd? Ik had het sowieso niet eens gekúnd.. hoe had ik Jax over zo’n hek moeten krijgen? Nee.. die vrijwilliger had in al z’n behulpzaamheid een bruggetje overgeslagen.. we moesten een twééde brug nog over.. ik had erop gegokt en was doorgelopen bij die eerste.. en inderdaad, helemaal langs die weide bleek nog een brug te volgen..

.. na déze brug kwam er een flink pad naar links.. het Vinkenpad. Ook hier had het gras Jaxons volle aandacht hoor..

We kwamen langs een sashuis.. het kleine ophaalbrugje stond open..

Dit was echt wel een heel erg landelijk stukje van de route hoor..

En behoorlijk groen allemaal nog hè! Ik zag zo af en toe wel wat andere kleurtjes.. verschillende keren rood bijvoorbeeld..

Het was ondertussen in de lucht behoorlijk dichtgetrokken.. dat was voorspeld hoor.. maar het zou als het goed was wél droog blijven. Het was in ieder geval behoorlijk warm die zaterdagochtend. En er waren daarom wel meer mensen die er lekker buiten op uit gegaan waren.. fietsclubs bijvoorbeeld. En dat was voor mij wel een beetje een probleem.. want telkens als er zo’n club voorbij kwam schrok ik ten eerste (als ze van achteren aankwamen.. en dat was meestal zo).. en ten tweede moest ik vaak Jaxon snel ervoor vandaan trekken.. want dat gras in de ene berm naast ons was wel leuk, maar dat gras aan de ándere kant van de weg óók.. dus ouder of niet, die hond gaf me nog steeds een behoorlijke work-out daar op die polderweg! Ik had gezien dat de 10km-route nog véél langer op dit soort wegen zou blijven.. en besloot daar toen meteen al dat het de 5km-route zou gaan worden. Mét als extra een rondje door het mooie centrum van Schoonhoven, want zoveel kom ik daar niet en met de originele wandelroute zou ik er niet komen! Dus dan maakte ik er zelf zo’n 7,5km van.. dat zou wel lukken.

Óf het lukte laat ik in een volgend postje zien.. vandaag hou ik het iéts korter, omdat ik mijn lieve vriendin Lena graag even wil feliciteren met haar verjaardag vandaag! Was ik vorig jaar zo lekker bezig om jarigen te verrassen met een collagetje van uitstapjes die we samen deden (en die had ik voor Lena ook al helemaal klaar hoor).. kwam er dat vreselijke nieuws ineens, van haar papa die de dag ervoor plots was overleden. Tja, dan staat je hoofd niet naar een verjaardagsfeestje hè! Die sterfdag zal voor altijd wel een schaduw werpen over Lena’s verjaardag, maar ik weet zéker dat haar lieve papa gewild zou hebben, dat de mensen die hem lief waren verder gingen met hun leven.. en vooral ook met de leuke dingen. Dus plaats ik dan nu vandaag voor het jarig jetje haar collage.. die ik door omstandigheden wel een beetje heb moeten aanpassen, maar de hoofdrol is sowieso voor Lena, één van de liefste, sociaalste, vriendelijkste, meelevendste, zorgzaamste, tofste mensen die ik ken ( jaja Lena.. dat soort dingen mogen gezegd worden vind ik hoor.. en niet pas als je het zelf niet meer kunt horen..! 😉 ).. van harte meid! *smak*smak*smak*! Maak er, ondanks alles, maar een heel mooie dag van!