Van de regen in de zweetdrup!

Okee.. we waren de natte boel zat.. overdag viel het nog wel mee, maar ’s avonds, ’s nachts en soms ’s morgens ook nog, regende het nogal in Rochefort-en-Terre in Bretagne, waar we toch al wat mooie dagen doorgebracht hadden. Maar die nattigheid is, als je met een klein tentje kampeert, mét een hond, altijd een beetje armoedig.. alles wordt vochtig (zo’n hond kan z’n jas en schoenen niet uittrekken als ie de tent in komt hè) en nu zijn wij op vakantie nooit zó moeilijk, maar toch.. een beetje leuker weer zou wel welkom zijn hoor! Dus pakten we in. Vriendlief had op z’n smartphone al eens op het internet zitten surfen.. naar een streek waar we nog niet of nog maar weinig waren en was uitgekomen bij de Gers.. net ten zuidoosten van Bordeaux. Nog nooit geweest, maar de omschrijving ervan, ‘de Toscane van Frankrijk’, stond ons wel aan. Dus ging het die kant op die woensdagochtend de 26e juni. Via grotere wegen hoor.. het was wel een stukje rijden. En dus ook vroeg op.. en onderweg ontbijten in de auto (broodjes kochten we in het allerlaatste dorpje voor we de autoroute op gingen).. algauw reden we over, en zagen we de andere brug verderop over, de Vilaine bij La Roche-Bernard (eerste fotootje). En gingen we later ook de Loire over (tweede fotootje). Het vlotte goed.. en toen we een paar uur later over de Dordogne en nog weer later over de Garonne reden, viel het ons op dat het water van die toch heel brede rivieren bijzonder bruin eruit zag.. ik kon er helaas geen goeie foto van maken, maar het leek wel puur modder! Vreemd.. zoveel regen was er die laatste dagen niet gevallen daar in het zuidwesten van Frankrijk.. integendeel.. het was er uitzonderlijk warm juist. En dat bleek het nog steeds te zijn..! de temperatuur scheelde met waar we vandaan kwamen wel zo’n 10 graden.. van 22 in Bretagne naar 32 in de Gers.. en dat bleek nog niet de hoogste temperatuur die we zouden gaan krijgen..! De camping die vriendlief had uitgezocht heette Le Poteau en was net buiten een klein plaatsje dat Castelnau d’Auzan heette. Het bleek gerund te worden door een Schots echtpaar, Fiona en Alasdair, die het twee jaar geleden overgenomen hadden van een Nederlands echtpaar, die het 25 jaar succesvol hadden gedaan. Er bleken dan ook veel Nederlandse gasten te staan.. eigenlijk alléén maar.. hmm, dáár waren wij niet op uit geweest hoor! Maar die Schotten waren supervriendelijk, wezen ons de schaduwrijkste plekken aan ivm Jaxon (waar ze weg van waren hehe), boden ons een welkomstdrankje aan ( naar keuze, dus dat werd een rosétje voor mij en een biertje voor vriendlief) en we kregen de beschikking over een koelkast ( en dat was met het oog op de warme dagen die we zouden krijgen wel héél erg fijn).

En hoewel het terrein behoorlijk op en neer ging en we de auto niet bij de tent mochten parkeren, besloten we toch maar te blijven.. het was er gewoon gezellig.. een fijne sfeer. Om zo dicht mogelijk bij de auto te kunnen staan (we laten altijd de meeste spullen daarin en dan hoefden we niet zó ver te lopen telkens), hadden we een erg privé plekje meteen bij de ingang van de camping, waar vandaan we gehele campingweide konden overzien, tot aan het gezellige sanitairgebouw aan de andere kant aan toe..

We deden die dag niet veel meer hoor.. een flinke reis en dan ineens die warmte.. daar moet je rustig even aan wennen dan hè. Jaxon kreeg netjes op tijd z’n eten en ik kiekte het oude landbouwwerktuig, dat gezellig voor de sier naast een, waarschijnlijk voor de Tour de France die langs kwam een keer gemaakte, reuzenfiets, achter ons kampeerplekje, stond  hehe. We waren die middag door Fiona ontvangen, maar later kwam Alasdair ook nog even kennismaken.. en hij gaf meteen ook tips.. dingen te doen en te gaan zien in de omgeving. Het zou namelijk de volgende ochtend al markt zijn in Éauze, een plaatsje in de buurt. Een flinke markt, zo zei hij.. nou, dat wilden we dan wel gaan zien hè. Na een redelijk goede nacht, waarbij Jaxon nog gewoon bij ons in de tent kwam slapen (dat zou ie later niet meer doen!), stonden we al lekker vroeg op, om de hitte voor te blijven hè. De bestelde ontbijtbroodjes werden om 10 voor acht bij de tent afgegeven en daar zaten we toen al helemaal voor klaar! Toen alles op was, gingen we de auto in op weg naar Éauze, waar het toen al redelijk druk was, dus dat werd even zoeken naar een parkeerplekje. Gelukkig waren er daar extra van gemaakt ivm die markt, ook op grasbermen naast wegen.. dus we konden algauw langs de marktkramen gaan slenteren..

Het was inderdaad een grote markt.. hij deed ons aan die in Buis-les-Baronnies denken! En net als daar zochten we algauw een terrasje op om een koffietje te drinken met zicht op de martende mensen hehe. Jaxon nam het er ook even van..

Natuurlijk bekeken we de rest van het stadje ook wel even.. voor zover dat kon, want die markt was werkelijk door het héle plaatsje hoor! Ook hier weer mooie vakwerkhuizen en een kerk..

.. en op het pleintje bij de kerk (een voormalige kathedraal) had een marktkoopman van houten beeldjes zijn koopwaar leuk midden op het plaveisel gezet..

Ook nog een fontein hier, een vrij moderne en midden tussen de marktkramen, maar ik vond het toch de moeite..

De deur van de kerk stond open, dus daar nam ik ook even een kijkje..

In het smalle straatje naast de kerk zag ik nog een bekende vorm van deurkloppertje.. wel al een tijdje niet meer gebruikt denk ik hehe (is dat symbolisch?? 😉 )..

Genoeg gezien hier in Éauze.. tijd voor de volgende tip die Alasdair gaf. Dus langs de laatste kramen terug naar de auto.. en koers zetten naar het plaatsje Labastide d’Armagnac. Hier zou een speciale kapel zijn, gewijd aan.. fietsers! Toen we bijna bij het betreffende plaatsje waren, zag ik ineens rechts van de weg een grote poort met behalve een kruis ook twee fietswielen er bovenop..! hahahaa! Vriendlief moest er even voor in z’n achteruitje hoor.. en toen reden we dus middels een klein weggetje naar die kapel die daar in een speciaal aan gelegd perkje stond.. met rondom, behalve vele potplanten, ook prachtig ingezaaide zomerbloemetjes in het gras. Ik zag later pas dat ik op dat paaltje tussen de bloemetjes toevallig een hagedisje ‘gevangen’ had hahaha!

De kapel dateert uit de 11e eeuw en behoorde tot een versterkt geheel van de orde van de Tempeliers. In de jaren ’50 schuilde Abbé Joseph Massie er voor een onweer tijdens een fietstocht. Hierna richtte Massie de kapel in als ‘wielerkapel’.. en werd ie heringewijd door paus Johannes XXIII. Elk jaar gaat men hier voor het begin van de Tour de France bidden voor een goed verloop van die grote wielerronde. Enkele bekende wielrenners, als Anquetil, Bobet, Hinault, Merckx,  Poulidor, Simpson en Ocaña lieten er hun shirt ophangen. En die laatste trouwde er ook in 1968 en werd vanuit deze kapel zelfs begraven in 1994. Je kunt die shirts ook bekijken.. maar helaas.. we waren er al om een uur of 10.. en de kapel ging pas om 15.u00 open voor bezoek. Dat gingen we niet redden.. het was die dag uitzonderlijk warm.. om drie uur zouden we met z’n allen voor pampus liggen op de camping hoor hahaha! Maar het was aan de buitenkant ook al erg mooi.. zo’n hek bijvoorbeeld al, da’s toch geweldig leuk hè.

Vriendlief liet Jaxon lekker even wat water drinken uit een kraantje daar, alvorens we weer naar de auto terug gingen, om dan echt door te rijden naar het plaatsje waar we naartoe op weg geweest waren hè, dat Labastide..

Het was er vrij stil in het dorpje.. er was net buiten het centrum ook een marktje toevallig, maar dat was maar een kraampje of drie hehe. Wij wandelden vanaf de auto, die we naast dat marktje op een klein parkeerterrein kwijt konden, meteen een straatje in dat bij het centrum uitkwam.. een schattig vierkant pleintje met rondom arcades waaronder winkeltjes en barretjes waren..

Boven het poortje waardoor we het pleintje betreden hadden, hingen prachtig kunstige paardenbeelden..

Tijd voor nog maar weer eens een koffietje.. onder die arcades was een terrasje bij een zaakje dat open bleek ( dat was er niet veel!). Toen we daar zaten te genieten van een lekkere espresso (twee eigenlijk.. we namen er later nóg eentje hehe) zagen we zegge en schrijve nog vier andere toeristen en een paar plaatselijke dames met hun drie kinderen (bij elkaar).. het was er dus echt niet druk kun je wel zeggen hahahahaa..

Ongelofelijk eigenlijk, want het was dus echt wel een schattig pleintje hè..! Duidelijk dat deze streek nog niet erg bekend is onder toeristen.. des te beter voor ons nu hehe! Na de koffie wandelden vriendlief en ik helemaal rond onder de arcades verder (waarbij ik nog weer een handje ontdekte hehe)..

Zoals gezegd.. het was een behoorlijk warme dag.. en we kregen wel zin om te gaan barbecue-en die avond. We wisten niet zeker of het mocht daar (ivm (bos)brandgevaar is het in de meeste zuidelijke Franse streken verboden tegenwoordig), maar we gokten het er op. We kwamen langs een supermarkt tussen de plaatsjes Gabarret en Parleboscq in en kochten de nodige spullen in. Op weg terug naar Castelnau d’Auzan zagen we onderweg nog dit leuke strobalenstelletje hahaha! Bij navraag bij Fiona mocht het dus.. niet! Alleen op de grote algemene bbq, die bij de picknicktafel onder het afdak nabij het sanitairgebouw stond, mocht het.. daar hadden ze toestemming voor van de gemeente. Nou.. dat werd even een gezeul met alle spullen hè, want we gingen dan toch maar daar zitten. Niet zo héél erg handig.. want Jaxon lag er bijvoorbeeld al niet op z’n gemak. Er liepen aan die kant van de camping een paar ezels rond en die moest ie natuurlijk wel goed in de gaten houden hehe! Bovendien was het onder dat afdak, waar de warmte duidelijk was blijven hangen, ontzettend heet! We zaten er onder te zweten als otters.. pfffff! Vriendlief had ook geen zin die enorme bbq schoon te maken en had ons kleintje er gewoon maar op gezet haha! Maar goed.. het smaakte allemaal wel hoor.. en later leek ons eigen kampeerplekje des te koeler hahaha!

Moet nog wel zeggen, dat toen ik af stond te wassen na het eten, ik ineens wat in m’n kraag voelde kriebelen en toen ik eraan voelde werd ik.. in m’n nek gestoken! Sjeetje.. al die wespensteken van net vóór de vakantie waren nog láng niet weggetrokken en nu had ik er alweer zo’n brandende bult bij! Kon aan het verfrommelde beest, dat na mijn actie op de grond lag, niet precies zien wat het was voor een beest, maar het leek op de beesten die vriendlief tijdens het barbecue-en ook al een paar keer van z’n benen weggeslagen had.. beetje grijzig-bruine beesten.. ik denk een soort van daas.. lekker dan! die kon er zeker nog wel bij? Maar weer koelen met een nat washandje hè!

Jaxon wilde die nacht ab-so-luut niet in de tent slapen.. logisch, het was er voor ons in ons nakie al niet te harden.. laat staan voor dat beest met zijn bontjas aan..! We hadden hem die middag al moeten koelen met een natgemaakte handdoek.. want de thermometer wees die middag wel zo’n 38 graden aan..! Hij mocht die nacht lekker buiten op het gras slapen hoor! Wel aan z’n touw natuurlijk.. en helemáál gerust ben ik daar nooit in (ben altijd bang dat er onverlaten ‘m mee zouden willen nemen hehe), maar het ging goed. De volgende morgen stonden we weer om zeven uur op.. dat zouden we eigenlijk de hele rest van de vakantie doen.. lekker genieten van de nog wat koelere uurtjes van de dag hè! Na het ontbijt stond er weer een autoritje op het programma om ook die vrijdag een paar mooie stadjes te gaan bezoeken. Om te beginnen was dat Larressingle, dat eigenlijk voornamelijk uit een groot kasteel bestond. Ik maakte een selfie bij het plaatsnamenbord en hééé.. het lukte weer! hahaha! Omdat het nog heel vroeg was, waren we hier in eerste instantie helemaal alleen..

Ik ga in een volgend postje nog meer van dit kasteel laten zien.. en van wat we de rest van die ochtend nog deden. De middagen deden we nauwelijks iéts hè.. een beetje lezen of maffen in de lekkere hangmatten die op de camping tussen de bomen hingen hehe.. meer doen kostte té veel zweetdruppels hahahaa!

Zweetdruppels.. die gaat Noortje ook nog wel verliezen denk ik.. als zij vanaf vandaag weer deel gaat nemen aan het grootste wandelfestijn van Nederland, misschien wel zowat van de hele wereld.. de Vierdaagse van Nijmegen! Vier dagen 30km wandelen voor haar.. ga er maar aan staan! Of ze het nu haalt of niet.. ik heb diep respect alleen al voor de intentie het te gaan proberen hoor! Dus Noortje.. hartstikke veel succes gewenst, maar voorál ook héél veel wandelplezier.. maak er wat moois van!  Hierbij alvast gladiolen namens mij hè! xxx